Συντάκτης: Elixir Team

υγεία

Επανεκπαίδευση στην Αξιολόγηση των Μυϊκών Δυσλειτουργιών και της Σπονδυλικής Στήλης.

Elixir Team

Σήμερα η ομάδα μας επανεκπαιδεύτηκε στην αξιολόγηση των μυϊκών δυσλειτουργιών και της σπονδυλικής στήλης.

Στα ELIXIR Physical Health and Prevention Studios πιστεύουμε βαθιά ότι η αξία της Επιστήμης της Άσκησης είναι ανεκτίμητη. 

Σημαντικό κομμάτι της αποτελεί η αξιολόγηση σωματικής επάρκειας, γνώση την οποία έχουμε διδαχθεί στο Πανεπιστήμιο ως εργαλείο με σκοπό να βοηθήσουμε τους ασκούμενους μας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με την υγεία τους και την φυσική τους κατάσταση. 

Στόχος μας σε ότι κάνουμε είναι η παροχή υπηρεσιών για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασκουμένων μας. 

Η νέα μας υπηρεσία PROLEPSIS, περιλαμβάνει την αξιολόγηση σωματικής επάρκειας (Καρδιοαναπνευστικό και Νευρομυϊκο σύστημα) την οποία μπορεί ο οποιοδήποτε επιθυμεί να λάβει στους χώρους μας, από τους εξειδικευμένους προπονητές μας.

Πληροφορίες στις reception του δικτύου μας.

άσκηση και αυχενικό Αυχεναλγία αυχένας

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ

Elixir Team

Ως αυχεναλγία αναφέρεται το χρόνιο ή οξύ άλγος που γίνεται αντιληπτό σε οποιοδήποτε σημείο της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, από την ανώτερη αυχενική γραμμή μέχρι την ακανθώδη απόφυση του πρώτου σπονδύλου της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης ή σε μια ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνεται μεταξύ της ανώτερης αυχενικής μοίρας, της ωμοπλάτης, της κλείδας και της υπερστερνικής εγκοπής (Guzman et al., 2009).

Με βάση τα συμπτώματα και την ένταση του πόνου, η αυχεναλγία μπορεί να διακριθεί σε τεσσερις κατηγορίες (Guzman et al., 2009).

Κατηγορία 1: υπάρχει άλγος στην αυχενική περιοχή χωρίς να υπάρχουν περαιτέρω ενδείξεις ότι η κατάσταση είναι σοβαρή. 
Το άτομο δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Κατηγορία ΙΙ: υπάρχει άλγος στην αυχενική περιοχή χωρίς να υπάρχουν περαιτέρω ενδείξεις ότι η κατάσταση είναι σοβαρή, ωστόσο το άτομο αντιμετωπίζει προβλήματα με την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Κατηγορία ΙΙΙ: υπάρχει έντονο άλγος στην αυχενική περιοχή, καθώς και ενδείξεις για συμπίεση κάποιου νεύρου.

Κατηγορία IV: υπάρχει έντονο άλγος στην αυχενική περιοχή και ενδείξεις για σοβαρή βλάβη στην εν λόγω περιοχή.

Η αυχεναλγία είναι πολύ συχνή στον γενικό πληθυσμό (Côté, Cassidy, & Carroll, 1998). Περίπου το 1/3 του πληθυσμού, παρουσιάζει τουλάχιστον ένα επεισόδιο αυχεναλγίας ετησίως (Côté et al., 1998) ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι (περίπου το 80-85%) εμφανίζουν χρόνια οσφυαλγία (Fejer, Kyvik, & Hartwigsen, 2006). 

Η συχνότητα εκδήλωσης της αυχεναλγίας αυξάνεται με την ηλικία ιδιαίτερα σε άτομα άνω των 65 ετών (Fejer et al., 2006). 

Αυξημένη πιθανότητα εμφανίζουν, επίσης, άτομα που έχουν κάποιο προηγούμενο ιστορικό πόνου, κακή ψυχολογική κατάσταση ή άλλα προβλήματα υγείας (Fejer et al., 2006).

Η ένταση και η διάρκεια του πόνου είναι συνάρτηση πολλαπλών παραγόντων που πηγάζουν από την κατάσταση του ατόμου και του περιβάλλοντος στο οποίο ζει (Vos, Verhagen, Passchier, & Koes, 2008). 

Ο οξύς αυχενικός πόνος χαρακτηρίζεται από αιφνίδια εμφάνιση άλγους, το οποίο ενίοτε αντανακλάται μέχρι τους κατώτερους αυχενικούς σπονδύλους, τους ώμους ή/και το πρόσθιο τμήμα του θώρακα. 

Η ένταση του πόνου διαφέρει από άτομο σε άτομο (Vos et al., 2008).

Σε αρκετές περιπτώσεις ο πόνος είναι πολύ έντονος και επιδεινώνεται με οποιαδήποτε κίνηση (Voset al., 2008). Μπορεί, επίσης, να συνοδεύεται από αντανακλαστική σύσπαση του μυϊκού συστήματος της περιοχής και από μειωμένο εύρος και ποιότητα κίνησης στον αυχένα και την κεφαλή (Vos etal., 2008).

Η χρόνια αυχεναλγία μπορεί να αποτελεί συνέχεια ενός επεισοδίου οξείας αυχεναλγίας ή να εκδηλώνεται προοδευτικά (Sheather-Reid & Cohen,1998). Συνήθως, πρόκειται για επίμονο πόνο, διακοπτόμενο και κυμαινόμενο, ποικίλης έντασης, που στις περισσότερες περιπτώσεις επιδεινώνεται με την κίνηση των μελών της περιοχής ή με συγκεκριμένες στάσεις και θέσεις του σώματος (Sheather-Reid & Cohen, 1998). Επιπλέον, συχνά ασθενείς με χρόνια αυχεναλγία παρουσιάζουν παροδικές κρίσεις οξέος πόνου. Υπάρχει, επίσης, η άποψη, ότι ο πόνος στον αυχένα προκαλεί μεταβολές στην ενεργοποίηση των μυών της περιοχής, αυξάνει τη συν-ενεργοποίηση μεταξύ των συναγωνιστών και ανταγωνιστών μυών και μειώνει την ελαστικότητα των μυών της σπονδυλικής στήλης. Επιπλέον, παρατηρείται μείωση της δύναμης και της αντοχής των μυών της περιοχής, καθώς επίσης ατροφία ή εκφυλισμός των μυϊκών ινών, που συνοδεύεται από βραχύνσεις των μυών, κυρίως στον πρόσθιο, μέσο και οπίσθιο σκαληνό μυ, στην άνω μοίρα του τραπεζοειδούς μυός, στον ανελκτήρα της ωμοπλάτης και στον μείζονα και ελάσσονα θωρακικό μυ.

Η αυχεναλγία συνδέεται με το είδος του επαγγέλματος, το κακό εργασιακό περιβάλλον και την καθιστική ζωή.

Συγκεκριμένα αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα στους υπαλλήλους γραφείου. Από τους τελευταίους, το 50% αναφέρει πως τα συμπτώματα της αυχεναλγίας γίνονται πιο έντονα ένα χρόνο μετά από την εκδήλωση των αρχικών συμπτωμάτων (Chen et al. 2013). Παρά το γεγονός, ότι ο πόνος μπορεί να μειωθεί με το πέρασμα του χρόνου, σχεδόν ένας στους δύο συνεχίζει να υποφέρει από αυχεναλγία ενώ σε ένα 75% των ατόμων αυτών τα συμπτώματα επανεμφανίζονται μέσα στα επόμενα ένα έως πέντε χρόνια.(Côté et al. 1998).

Τα Οφέλη της Άσκησης

Η άσκηση συνεισφέρει σημαντικά στην αντιμετώπιση του πόνου και της δυσκαμψίας που εντοπίζεται στην περιοχή του αυχένα. Τα αποτελέσματα ενός προγράμματος άσκησης είναι παρόμοια με άλλες τεχνικές φυσιοθεραπευτικής παρέμβασης (de Zoete et al., 2019). Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις η άσκηση ή κινησιοθεραπεία, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικο-θεραπευτικής αντιμετώπισης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα άσκησης μπορεί να αποτρέψει τη χειρουργική επέμβαση (Nelson et al., 1999).

Τα αποτελέσματα της άσκησης είναι αλληλένδετα με τα χαρακτηριστικά του προγράμματος που ακολουθείται (O’Riordan, Clifford, Van De Ven, & Nelson, 2014). Σε γενικές γραμμές, η συμμετοχή σε προγράμματα άσκησης μειώνει την ένταση και την αίσθηση του πόνου (Salo et al., 2012), αυξάνει τη δύναμη και την αντοχή των μυών της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής (Salo, Häkkinen, Kautiainen, & Ylinen, 2010), αυξάνει το εύρος κίνησης (Salo et al., 2012), αυξάνει την αερόβια ικανότητα, έχει θετική επίδραση στην αναπνευστική λειτουργία (Anshel & Russell, 1994) και βελτιώνει την ποιότητα ζωής (Salo et al., 2010).

Συνίστανται διαφορετικοί τρόποι εκγύμνασης των ατόμων με αυχεναλγία. 

Αυτοί περιλαμβάνουν προγράμματα ενδυνάμωσης (Salo et al.,2012), προγράμματα βελτίωσης της ευκαμψίας ή κινητικότητας (Salo et al., 2012) και προγράμματα αερόβιας άσκησης (Waling, Sundelin, Ahlgren, & Järvholm, 2000). 

Η βελτίωση της μέγιστης δύναμης αλλά και της αντοχής αποτελούν βασικό στόχο μίας οργανωμένης προπονητικής παρέμβασης (Ylinen et al.,2005). Η εφαρμογή παρεμβατικών προγραμμάτων ισοτονικής (Salo et al., 2012) ή ισομετρικής (Salo et al., 2010) άσκησης οδηγεί αφενός στην αύξηση της δύναμης και της αντοχής των μυών της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής (Salo et al., 2010) και αφετέρου στη μείωση της αίσθησης του πόνου (Salo et al.,2012).
Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης περιλαμβάνουν τόσο τους επιφανειακούς όσο και τους εν τω βάθει μύες της περιοχής.

Η βελτίωση του εύρους κίνησης και της ελαστικότητας των μυών αποτελεί έναν, επίσης, σημαντικό στόχο ενός προγράμματος παρέμβασης σε άτομα με αυχεναλγία. 

Η εφαρμογή προγραμμάτων διατάσεων επιφέρει μείωση του πόνου και αύξηση του εύρους κίνησης στην περιοχή του αυχένα, χωρίς να διακινδυνεύουν την επιδείνωση της κατάστασης του ασκούμενου (Salo et al., 2012). Το συχνότερο είδος διάτασης που εφαρμόζεται είναι η στατική (ή παθητική) διάταση (Salo et al., 2012).

Η αύξηση της αντοχής των μυών της περιοχής αποτελεί έναν επιπλέον στόχο σε ένα πρόγραμμα άσκησης. Ένα πρόγραμμα παρέμβασης το οποίο λαμβάνει ασκήσεις με το βάρος του σώματος με μικρή αντίσταση είναι αρκετό για να παρατηρηθεί αύξηση στην αντοχή των μυών γύρω από την άρθρωση του αυχένα (Salo et al.,2010;Ylinen et al.,2006) και μείωση πόνου.

Η αερόβια άσκηση μπορεί να αποτελέσει μέρος ενός προγράμματος άσκησης σε άτομα με αυχεναλγία, διότι μειώνει την αίσθηση του πόνου, αυξάνει την αερόβια ικανότητα και έχει θετική επίδραση στην αναπνευστική λειτουργία (Waling et.al., 2000). 

Τα αποτελέσματα της αερόβιας άσκησης, παρόλα αυτά, φαίνεται πως είναι θετικότερα όταν η αερόβια προπόνηση συνδυάζεται με την προπόνηση ενδυνάμωσης.

Στα ELIXIR – Physical Health & Prevention Studios η #αξιολόγηση της ικανότητας για άσκηση σε ασκούμενους με αυχεναλγία είναι πολύ σημαντική και αποτελεί βάση του κάθε προγράμματος άσκησης που θα σχεδιάσουμε. Στόχος μας είναι ο καθορισμός της βέλτιστης έντασης άσκησης, της ιδανικής συχνότητας καθώς και ο εντοπισμός τυχόν λανθανουσών καταστάσεων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Οι ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ασκούμενου διαφέρουν σημαντικά.Για τον λόγο αυτό η ομάδα προπονητών μας επιμένει και τονίζει ιδιαίτερα την σημασία της εξατομίκευσης και επίβλεψης του προγράμματος άσκησης.

Εμπιστευτείτε τους επιστήμονες της άσκησης των ELIXIR.

Οσφυαλγία πόνος στη μέση

ΧΡΟΝΙΑ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ.

Elixir Team

Με βάση τη διάρκεια εμφάνισης, η οσφυαλγία μπορεί να χαρακτηριστεί (Bogduk, 2009) ως οξεία (με διάρκεια μικρότερη από 4 εβδομάδες), υποξεία (με διάρκεια από 4 έως 12 εβδομάδες) και χρόνια (με διάρκεια μεγαλύτερη από 12 εβδομάδες) (Bogduk, 2009). Περίπου το 30% των ατόμων που εμφανίζουν οξεία οσφυαλγία συνεχίζουν να εμφανίζουν επίμονα συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα , τα οποία ξεκινούν σχεδόν ένα έτος από την πρώτη εμφάνιση. Τα άτομα που εμφανίζουν ένα επεισόδιο οσφυαλγία στην εφηβεία παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για νέο επεισόδιο κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους (Bogduk,2009).

Η οσφυαλγία αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα του γενικού πληθυσμού. Εννέα στους δέκα ενήλικες εμφανίζουν οσφυαλγία κάποια στιγμή στη ζωή τους (Deyo, Mirza, & Martin, 2006). Η οσφυαλγία θεωρείται η συχνότερη αιτία μη συμμετοχής σε αθλητική δραστηριότητα, η δεύτερη συχνότερη αιτία ιατρικής επίσκεψης, η τρίτη συχνότερη αιτία χειρουργικής επέμβασης και η πέμπτη αιτία νοσοκομειακής περίθαλψης (Hart, Deyo, & Cherkin, 1995). Η ύπαρξη άλγους αυξάνει τον φόβο εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, ενώ η φοβία συνδέεται με την εκδήλωση ψυχολογικών προβλημάτων.

Πράγματι, ένα 40% των ατόμων με οσφυαλγία αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, ένα στα πέντε άτομα παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ ένα μικρό ποσοστό (10%) αντιμετωπίζει συχνή κεφαλαλγία και διαταραχές στην ποιότητα του ύπνου (Currie & Wang, 2004).

Η οσφυαλγία αποτελεί, επίσης, ένα κοινό πρόβλημα στον εργασιακό χώρο. Υπολογίζεται ότι, κάθε χρόνο, το 20% των εργαζομένων εμφανίζει οσφυαλγία, ποσοστό που διπλασιάζεται εντός πενταετίας (Ghaffari, Alipour, Jensen, Farshad, & Vingard, 2006). Τα προβλήματα είναι εντονότερα για όσους-ες απασχολούνται σε εργασίες που περιλαμβάνουν έντονες σωματικές καταπονήσεις, ορθοστασία και διατήρηση συγκεκριμένης στάσης για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά και σε καθιστικά επαγγέλματα. Η οσφυαλγία επιδρά αρνητικά στην αποτελεσματικότητα της εκτέλεσης των καθηκόντων, στην ποιότητα ζωής των εργαζόμενων και στην απώλεια εργατοωρών, με σοβαρές επιπτώσεις για την οικονομία (Bogduk, 2009).

ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Η οσφυαλγία είναι ένα σύμπτωμα το οποίο μπορεί να οφείλεται σε πολλά αίτια. Πολύ συχνά η οσφυαλγία είναι μηχανικής αιτιολογίας (Henschke et al.,2009).

Η υπέρμετρη μηχανική επιβάρυνση στους οσφυϊκούς σπονδύλους και στις γειτονικές δομές, η οποία προκαλείται κυρίως από εξωτερικά εφαρμοζόμενες δυνάμεις, μπορεί να προκαλέσει κακώσεις στα μαλακά μόρια (Henschke et al., 2009). Υπολογίζεται ότι περίπου το 40% του χρόνιου πόνου στη μέση προέρχεται από μία κάκωση στον μεσοσπονδύλιο δίσκο (Comer & Conaghan, 2009). Οι ενοχλήσεις αυτές επιδεινώνονται, όταν τα άτομα εκτελούν συγκεκριμένες κινήσεις, οι οποίες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, ανάλογα με το σημείο της βλάβης. Για παράδειγμα, σε ορισμένα άτομα, τα συμπτώματα αυξάνονται, όταν έρχονται στην καθιστή θέση και όταν εκτελούν κινήσεις του κορμού που περιλαμβάνουν κάμψη με ή χωρίς στροφή. Επίσης, τα παχύσαρκα άτομα παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης του συγκεκριμένου μηχανισμού, προφανώς λόγω των υψηλότερων φορτίων που κατανέμονται στη σπονδυλική στήλη λόγω βαρύτητας. Ο πόνος μπορεί, επίσης, να οφείλεται στον εκφυλισμό των αρθρικών επιφανειών των σπονδυλικών σωμάτων της οσφυϊκής μοίρας.

Διαταραχές στη λειτουργία των μυών και των αρθρώσεων συχνά συνδέονται με την εκδήλωση οσφυαλγίας. Τέτοιοι παράγοντες είναι η ατροφία ή η μειωμένη δύναμη ενός ή περισσοτέρων μυών που περιβάλλουν την άρθρωση του ισχίου, της πυέλου και της σπονδυλικής στήλης (Nadler et al., 2002) και η μειωμένη αντοχή των κοιλιακών μυών (Correia, Oliveira, Vaz, Silva, & Pezarat-Correia, 2016). Δεν έχει πλήρως αποδειχθεί κατά πόσο τα άτομα που εμφανίζουν μειωμένη ικανότητα διάτασης των οπίσθιων μηριαίων μυών εμφανίζουν οσφυαλγία. Το μειωμένο εύρος κίνησης της σπονδυλικής στήλης και η μειωμένη λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας, επίσης, έχουν συνδεθεί με την εκδήλωση οσφυαλγίας (Chun, Lim, Kim, Hwang, & Chung, 2017).


Οι πιθανότητες εμφάνισης οσφυαλγίας αυξάνονται γραμμικά με την αύξηση της ηλικίας (Williams et al., 2015). Άτομα ηλικίας άνω των 80 ετών έχουν 3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν οσφυαλγία σε σχέση με άτομα ηλικίας μεταξύ 50 και 59 ετών( Williams et al.,205). Τα αυξημένα ποσοστά οσφυαλγία στην τρίτη ηλικία συνήθως οφείλεται στις επιδράσεις της γήρανσης στον οργανισμό και ιδιαίτερα στο νευρικό, μυϊκό και ερειστικό σύστημα. Οι εργασιακές συνθήκες μπορούν, επίσης, να συντελέσουν στην ανάπτυξη οσφυαλγίας. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει υψηλή συσχέτιση ανάμεσα σε παραμέτρους τις κινήσεις των εργαζομένων και σε τραυματισμούς που εντοπίζονται στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης (Cho, Hwang, & Cherng, 2012). Οι παράμετροι αυτοί περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη συχνή σωματική καταπόνηση λόγω της μεταφοράς υψηλών φορτίων σε συνδυασμό με κίνηση κάμψης και αξονικής στροφής της σπονδυλικής στήλης (Van Nieuwenhuyse et al., 2004).


Η κακή στάση του σώματος για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επίσης, αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα εμφάνισης ή επιδείνωσης της οσφυαλγίας (Nourollahi, Afshari, & Dianat, 2018). Η παρατεταμένη όρθια στάση του σώματος τόσο κατά τη διάρκεια εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων όσο και κατά τη διάρκεια της εργασίας (Gallagher,Campbell, & Callaghan, 2014) φαίνεται πως ευνοεί την εμφάνιση της οσφυαλγίας, κυρίως, λόγω της αύξησης της λόρδωσης της οσφυϊκής μοίρας. Σε αυτό συμβάλουν η έλλειψη ξεκούρασης και το αίσθημα κόπωσης του εργαζόμενου. Επιπλέον, η νυχτερινή εργασία και η εργασία σε βάρδιες καθιστούν τους εργαζόμενους πιο ευάλωτους σε καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε οσφυαλγία (Vingård et al., 2000). Μάλιστα, οι προσωρινά απασχολούμενοι εργαζόμενοι φαίνεται πως διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων οσφυαλγίας (Vingård et al., 2000).


Η εμφάνιση και η εξέλιξη της οσφυαλγίας συνδέεται στενά με την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου (Bener et al., 2013). Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι άτομα με συμπτώματα κατάθλιψης εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης οσφυαλγίας (Bener et al., 2013). Το ίδιο παρατηρείται και σε άτομα που δεν είναι ευχαριστημένα από την εργασία τους ή δεν έχουν καλές κοινωνικές σχέσεις με τον εργασιακό τους περίγυρο (Wami, Abere, Dessie, & Getachew, 2019).
Τέλος, υπάρχουν άτομα που εμφανίζουν οσφυαλγία χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτιολογία (Wand & O’Connell, 2008). Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πόνος παρουσιάζει μεταβολές κατά την αλλαγή της στάσης του σώματος, καθώς και κατά τη διάρκεια καθημερινών ή αθλητικών δραστηριοτήτων (Maher, Underwood, & Buchbinder, 2017).

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ

Η φυσική δραστηριότητα αποτελεί μία αποτελεσματική στρατηγική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας (Owen et al., 2019). Η συστηματική άσκηση συμβάλλει στη μείωση του πόνου, στην ενδυνάμωση των μυών της σπονδυλικής στήλης και στη βελτίωση της λειτουργικότητας του ατόμου (Owen et al., 2019). Επίσης, παρατηρείται σημαντική βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης ενώ, ταυτόχρονα, αντισταθμίζονται οι αρνητικές επιπτώσεις της καθιστικής ζωής και της παχυσαρκίας στην υγεία του ατόμου. Όλα τα παραπάνω, οδηγούν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται ο κίνδυνος επανεμφάνισης της οσφυαλγίας & (Owen et al., 2019). Επίσης, η εφαρμογή προγραμμάτων άσκησης στον εργασιακό χώρο αποτελεί μία αποτελεσματική στρατηγική για την πρόληψη της οσφυαλγίας.

Έρευνες έδειξαν ότι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διάρκειας 8 εβδομάδων, με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα, επέφερε σημαντική μείωση του πόνου και βελτίωση της λειτουργικότητας (Koumantakis et al., 2005).
Σε σύγκριση με τις γενικές ασκήσεις ενδυνάμωσης, φαίνεται πως οι ασκήσεις του πυρήνα είναι περισσότερο αποτελεσματικές για την ανακούφιση των ασθενών με χρόνιο πόνο στη μέση, κυρίως αμέσως μετά την άσκηση, ενώ μακροχρόνια παρουσιάζουν την ίδια αποτελεσματικότητα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η συστηματική και μεθοδευμένη άσκηση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του τρόπου πρόληψης και αντιμετώπισης μυοσκελετικών προβλημάτων.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η άσκηση βελτιώνει τη μυϊκή δύναμη, το εύρος κίνησης, την ισορροπία και τη λειτουργικότητα των ασκούμενων συμβάλλοντας έτσι στη μείωση του πόνου, στην βελτίωση της ψυχικής κατάστασης και, τέλος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Η συμμετοχή σε προγράμματα άσκησης μπορεί να αποτρέψει ή να περιορίσει σημαντικά τον κίνδυνο εκδήλωσης των μυοσκελετικών προβλημάτων, συμβάλλοντας σημαντικά στην πρόληψή τους.

Στα ELIXIR – Physical Health & Prevention Studios η #αξιολόγηση της ικανότητας για άσκηση σε ασκούμενους με οσφυαλγία είναι πολύ σημαντική και αποτελεί βάση του κάθε προγράμματος άσκησης που θα σχεδιάσουμε. Στόχος μας είναι ο καθορισμός της βέλτιστης έντασης άσκησης, της ιδανικής συχνότητας καθώς και ο εντοπισμός τυχόν λανθανουσών καταστάσεων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Οι ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ασκούμενου διαφέρουν σημαντικά.Για τον λόγο αυτό η ομάδα προπονητών μας επιμένει και τονίζει ιδιαίτερα την σημασία της εξατομίκευσης και επίβλεψης του προγράμματος άσκησης.

Εμπιστευτείτε τους επιστήμονες της άσκησης των ELIXIR.

άσκηση και εμμηνόπαυση

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ.

Elixir Team

Η εμμηνόπαυση περιγράφεται ως μια περίοδος ψυχολογικών δυσκολιών που αλλάζει τον τρόπο ζωής των γυναικών με πολλαπλούς τρόπους. Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση έχουν μεγαλύτερες ανάγκες σωματικές και ψυχοκοινωνικές λόγω της κατάστασης της υγείας τους στην οποία διέρχονται που συνιστά απαραίτητη την ενδυνάμωσή τους κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, κάτι που μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της αντίληψής τους για αυτό το στάδιο ζωής  και για τη σημασία της αυτοφροντίδας.

Είναι σημαντικό λοιπόν να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των γυναικών και η προσαρμογή τους στην εμμηνόπαυση, χρησιμοποιώντας προγράμματα ενδυνάμωσης.

Η ενδυνάμωση των γυναικών στην εμμηνόπαυση θα εγγυηθεί την υγεία τους κατά το τελευταίο τρίτο της ζωής τους και θα τις βοηθήσει να επωφεληθούν από τα τελευταία χρόνια της αναπαραγωγικής τους ζωής.

Η περίοδος της εμμηνόπαυσης είναι μία περίοδος κατά την οποία σηματοδοτείται μια σημαντική αλλαγή στη ζωή κάθε γυναίκας, αφού είναι χιλιάδες οι γυναίκες που κάθε μέρα μεταβαίνουν σε αυτή και όπως και η εμμηναρχή αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του γυναικείου γεννητικού συστήματος, δηλαδή δύο βασικότερα ορόσημα για την ζωή μιας γυναίκας.

Η περίοδος της εμμηνόπαυσης είναι μια περίοδος η οποία για αρκετές γυναίκες βιώνεται με θετικό τρόπο σαν μια αλλαγή η οποία συνεπάγεται την απαλλαγή από το άγχος μιας πιθανής ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης αλλά και άλλων καταστάσεων.

Στην πλειονότητα όμως των γυναικών συχνά βιώνεται με αρνητικό τρόπο γιατί συνήθως συσχετίζεται με την είσοδο στην τρίτη ηλικία αλλά και την αρχή πολλών προβλημάτων υγείας.

Η περίοδος κατά την οποία μια γυναίκα διέρχεται στην εμμηνόπαυση αποτελεί μια περίοδο σημαντικών αλλαγών τόσο στην ψυχοσωματική όσο και στην κοινωνική της ζωή και συνεπάγεται ταυτόχρονα την μειωμένη ορμονική δραστηριότητα των ωοθηκών όπως επίσης και τη μείωση των επιπέδων των οιστρογόνων, με την έλλειψη αυτών των ορμονών να κάνει τις γυναίκες ευαίσθητες σε πάρα πολλά συμπτώματα.

Τα συμπτώματα αυτά συχνά περιλαμβάνουν εξάψεις, διαταραχές ύπνου, ενδεχόμενη κατάθλιψη, αλλαγές στη διάθεση, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και επίσης την αύξηση κινδύνου οστεοπόρωσης και καρδιαγγειακών παθήσεων. 

Η περίοδος της εμμηνόπαυσης συσχετίζεται άμεσα και με την ποιότητα ζωής των γυναικών, οι οποίες διέρχονται από αυτό το στάδιο, επομένως είναι αναγκαίος ο προσδιορισμός των συμπτωμάτων τα οποία έχουν σχέση με τη μετάβαση της γυναίκας στην εμμηνόπαυση και την πρόωρη μετ-εμμηνόπαυση.

Είναι αναγκαίο να ερευνηθεί ο βαθμός που η εμμηνόπαυση συσχετίζεται με την ποιότητα ζωής, αξιολογώντας την υγειονομική φροντίδα και κατανοώντας τις επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης στην ποιότητα ζωής της γυναίκας, αφού έχει διαπιστωθεί πολύ συχνά ότι η μετάβαση στην εμμηνόπαυση ασκεί αρνητικότατη επίδραση στην ποιότητα ζωής της.

Το συνηθέστερο που περιγράφουν οι γυναίκες μέσης ηλικίας ως εμπόδιο σχετικά  με την ενασχόλησή τους με την συστηματική άσκηση, η οποία αποτελεί τον προσφορότερο τρόπο βελτίωσης της ποιότητας ζωής, αποδίδεται στις απαιτήσεις που θέτει αυτό το στάδιο της ζωής τους στον προσωπικό τους χρόνο. 

Συγκεκριμένα, η καθιέρωση μιας καθημερινής ρουτίνας με άσκηση και τα αναμενόμενα θετικά συναισθήματα που συνδέονται με την αυτήν αλλά και η υπεύθυνη στάση όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειες είναι οι παράγοντες που αναφέρονται ως περισσότερο ωφέλιμοι.

Η έναρξη της εμμηνόπαυσης μπορεί να ειδωθεί από τις γυναίκες όχι ως το τέλος της παραγωγικής τους ηλικίας και το πέρασμα στην Τρίτη ηλικία αλλά ως ευκαιρία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την ενίσχυση της μακροζωίας τους.

Είναι αναγκαίο να υπάρξει κατανόηση της σημασίας της διατροφής αλλά και της σωματικής άσκησης στη ζωή των γυναικών σε κάθε ηλικία και περισσότερο στην περίοδο της εμμηνόπαυσης και μετ-εμμηνόπαυσης. 

Η συμμετοχή σε κάποιας μορφής σωματικής δραστηριότητας θα έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία, αφού ακόμα και η ήπια μορφή σωματικής δραστηριότητας μπορεί να προστατεύσει την υγεία των γυναικών. 

Η επιλογή της δραστηριότητας εναπόκειται στις επιθυμίες και τις ανάγκες κάθε γυναίκας και στόχος επίσης πρέπει να είναι και η μείωση της καθιστικής ζωής αλλά και η υγιεινή διατροφή.

Η έρευνα των Hagey και Warren (2008), μελέτησε τη σχέση μεταξύ διατροφής, άσκησης και εμμηνόπαυσης με τα αποτελέσματα να συντείνουν στην αναγκαιότητα της άσκησης και στην ενθάρρυνση της έναρξης ή διατήρησης ενός προγράμματος τακτικής σωματικής δραστηριότητας και βελτιωμένης διατροφής σε γυναίκες που δεν έχουν ακόμα «μπει» στην εμμηνόπαυση. Σε γυναίκες της εμμηνοπαυσιακής ηλικίας επίσης τα θετικά αποτελέσματα είναι εμφανή, αφού η άσκηση και η διατροφή μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη της εμμηνόπαυσης και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των γυναικών. 

Επιπρόσθετα, η αερόβια άσκηση έχει ευεργετικές επιδράσεις σε καρδιαγγειακές νόσους, τον καρκίνο, την παχυσαρκία, τον διαβήτη και, ενδεχομένως, στην κατάθλιψη, αφού ελαχιστοποιεί την ύπαρξη λιπιδίων και μειώνει το σωματικό λίπος. 

Σημαντικές είναι και οι ασκήσεις ευλυγισίας που μπορούν να μειώσουν την οστική απώλεια και να προλάβουν τα οστεοπορωτικά κατάγματα και τα φυτοοιστρογόνα μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης και να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Η ίδια έρευνα ωστόσο έχει οδηγήσει σε συμπεράσματα που συνδέουν την άσκηση και τις αλλαγές στη διατροφή με σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των γυναικών με συγκεκριμένες παθήσεις. 

Προτείνεται λοιπόν να γίνεται ένας κλινικός έλεγχος των γυναικών και μια αξιολόγηση των προγραμμάτων διατροφής και άσκησης. 

Επίσης, η συχνότητα και η ένταση της άσκησης θα πρέπει να σχεδιάζονται από ειδικούς ανάλογα με την ικανότητα και τα κίνητρα κάθε γυναίκας, αφού ναι μεν η συχνή, υψηλής έντασης άσκηση μπορεί να είναι πιο ευεργετική, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να ενθαρρύνει τη συμμόρφωση, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα ποσοστά τραυματισμών και, συνεπώς, μπορεί να έχει μόνιμα αποτελέσματα στη συνολική υγεία των γυναικών.

Επιπτώσεις στο μεταβολισμό

Μετά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα στο ορμονικό σύστημα της εμμηνοπαυσιακής γυναίκας, που οδηγεί σε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του συστήματος, με τις αλλαγές αυτές να ευθύνονται για τις επιπτώσεις που εμφανίζονται στην οιστρογονοπενική, εμμηνοπαυσιακή γυναίκα.

Όπως έχει παρατηρηθεί, κατά την αναπαραγωγική ηλικία, οι γυναίκες εμφανίζουν σημαντικά χαμηλότερη συχνότητα καρδιαγγειακών παθήσεων και εμφραγμάτων του μυοκαρδίου σε σχέση με τους άνδρες, όμως αυτό δεν ισχύει πλέον μετά την εμμηνόπαυση, αφού η συχνότητα των καρδιακών παθήσεων παρουσιάζει εντυπωσιακή αύξηση, σε συχνότητα που να πλησιάζει αυτή των ανδρών.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι τα οιστρογόνα προσφέρουν καρδιοπροστατευτική δράση, που μειώνεται κατακόρυφα μετά την εμμηνόπαυση.

Επίσης, η πτώση των οιστρογόνων φέρνει αλλαγές και στο μεταβολισμό των λιπιδίων και της χοληστερόλης, οδηγώντας σε αύξηση του βάρους και μεταβάλλοντας τα σημεία εναπόθεσης λίπους στο σώμα, καθώς τα οιστρογόνα είναι υπεύθυνα για το σχήμα του γυναικείου σώματος.

Πιο συγκεκριμένα, η αποθήκευση λίπους μετατοπίζεται από τους γοφούς και τους μηρούς στην περιοχή της κοιλιάς ενώ συνήθως σημειώνεται και αύξηση βάρους, με όλες αυτές τις αλλαγές να επηρεάζουν αρνητικά την υγεία της καρδιάς και να αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, καθώς το κοιλιακό λίπος ορίζεται ως μεταβολικά επικίνδυνο. Η μείωση των οιστρογόνων, η αύξηση του βάρους αλλά και η έλλειψη ασβεστίου που παρατηρείται επίσης κατά την εμμηνόπαυση αυξάνουν, κατά την περίοδο αυτή, την ευαισθησία στο σακχαρώδη διαβήτη, αφού πολλά κοινά συμπτώματα όπως είναι η αύξηση του σωματικού βάρους, η κόπωση, η αδυναμία, η θολή όραση και η δίψα ενδέχεται να υποδηλώνουν την αρχή διαβητογένεσης. Για αυτό το λόγο η εμμηνόπαυση θα πρέπει να αντιπροσωπεύει μια περίοδο αυξημένης «επαγρύπνησης διαβήτη».

Οι γυναίκες παρουσιάζουν ταυτόχρονη μείωση του βασικού μεταβολικού ρυθμού και απώλεια άλιπης μυϊκής μάζας κατά τη μετάβαση στην εμμηνόπαυση και παρόλο που η αύξηση του σωματικού βάρους στη μέση ηλικία συχνά αποδίδεται στην εμμηνόπαυση, επηρεάζεται κυρίως από την ηλικία και όχι απαραίτητα από την ίδια την εμμηνόπαυση. 

Οι γυναίκες στη μέση ηλικία παίρνουν κατά μέσο όρο 4,5 έως 4,9 κιλά σε διάστημα 3 ετών. Σε μελέτη SWAN, Study of Women’s Health Across the Nation, με ερευνητικό δείγμα γυναίκες στη μέση ηλικία, η περίμετρος της μέσης αυξήθηκε κατά 2,2 εκατοστά σε διάστημα 3 ετών, ιδιαίτερα στις γυναίκες στη μετεμμηνόπαυση. Αυτή η αύξηση του βάρους και η μείωση του μεταβολικού ρυθμού συνοδεύεται από τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα, καθώς οι γυναίκες μειώνουν σημαντικά την τακτική άσκηση κατά τη μέση ηλικία έως και κατά 40%. 

Η έρευνα απέδειξε επίσης ότι η εμμηνόπαυση σχετίζεται και με αύξηση του συνολικού λίπους και μείωση της μυϊκής δύναμης. 

Ειδικότερα, η μείωση των οιστρογόνων κατά την εμμηνόπαυση σχετίζεται με αύξηση του κοιλιακού και σπλαχνικού λίπους, εάν δεν υπάρξει ταυτόχρονη αλλαγή στη σωματική δραστηριότητα ή στο συνολικό σωματικό βάρος της γυναίκας. 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μετάβαση σε ένα ανδροειδές πρότυπο κατανομής του λίπους και την αύξηση του συνολικού σωματικού λίπους στις γυναίκες. Επίσης, η συσσώρευση κοιλιακού λίπους επιδρά σημαντικά στην ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, η οποία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου που σχετίζεται με την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Επιπρόσθετα, η αύξηση του κοιλιακού βάρους σχετίζεται και με την ανάπτυξη ενός δυσμενούς λιπιδαιμικού προφίλ, με αύξηση της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας και μείωση της ολικής χοληστερόλης. 

Κάθε ένα από τα ανωτέρω στοιχεία συμβάλλει στην αθηροσκλήρωση και αποτελεί δυνητικά απειλητικό στοιχείο για τη ζωή μιας γυναίκας.

Επίδραση της εμμηνόπαυσης στο βάρος της γυναίκας

Η αύξηση του σωματικού βάρους και κατά συνέπεια η παχυσαρκία είναι καταστάσεις που εμφανίζονται συχνά στην εμμηνόπαυση, οι οποίες εκτός του ότι προκαλούν δυσφορία στη γυναίκα αναφορικά με την κακή πρόσληψη της εικόνας για τον εαυτό της και το σώμα της, συνεπάγονται επίσης αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια, διαβήτη τύπου 2, σακχαρώδη διαβήτη και αλλαγές του μεταβολισμού. Μάλιστα, η παθογένεια της παχυσαρκίας στην εμμηνόπαυση φαίνεται να είναι πολυπαραγοντική και να είναι αποτέλεσμα διαφόρων τροποποιήσιμων και μη τροποποιήσιμων παραγόντων. Συγκεκριμένα, ένας από τους μη τροποποιήσιμους παράγοντες είναι η χρονολογική γήρανση, αφού παρατηρείται αύξηση του βάρους με την πάροδο της ηλικίας και συγκεκριμένα μια μέση αύξηση του βάρους κατά 0,5 kg ανά έτος σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση.

Ωστόσο, φαίνεται ότι αρκετές αλλαγές που παρατηρούνται στο σώμα εξαρτώνται αυστηρά από την εμμηνόπαυση και όχι απλώς από τη γήρανση. Σε μια μεγάλη έρευνα από τον ιστότοπο του Μίσιγκαν του SWAN (Study of Women’s Health Across) με το ερευνητικό δείγμα να αποτελείται από προεμμηνοπαυσιακές ή πρώιμα περιεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, παρατηρήθηκε μια αύξηση 6% στην περιφέρεια μέσης, μια αύξηση 10% στην λιπώδη μάζα και 1% μείωση της μάζας των σκελετικών μυών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 6 ετών από την τελευταία έμμηνο ρύση.

Επίσης, ο τρόπος ζωής έχει αναγνωριστεί ως ένας τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου που θα μπορούσε να συμβάλει στην εμφάνιση της παχυσαρκίας στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται το φαινόμενο, ότι οι γυναίκες που κάνουν καθιστική ζωή και ασκούν σωματική δραστηριότητα για περιόδους μικρότερες των 30 λεπτών, τρεις φορές την εβδομάδα, είχαν μεγαλύτερη περίμετρο μέσης και υψηλότερο επιπολασμό παχυσαρκίας σε σχέση με τις γυναίκες που δεν ασκούνται αλλά είναι δραστήριες κατά τη διάρκεια της μέρας. Επιπλέον, οι γυναίκες που ζουν καθιστική ζωή σε σύγκριση με τις πιο δραστήριες στην καθημερινότητά τους παρουσίαζαν πιο σοβαρά συμπτώματα στην εμμηνόπαυση, όπως εξάψεις, προβλήματα ύπνου, ψυχολογικά διαταραχές και προβλήματα σεξουαλικής φύσης.

Υγεία και άσκηση

Η άσκηση αντιστρέφει ή αμβλύνει καθεμία από τις παραπάνω επιδράσεις της γήρανσης και της εμμηνόπαυσης στις γυναίκες, με τις συστάσεις για την άσκηση να κατηγοριοποιούνται σε τέσσερις ευρύτερους τομείς της φυσικής κατάστασης: την αερόβια άσκηση, τη μυϊκή ενδυνάμωση, την ευλυγισία και την ισορροπία. 

Η αερόβια άσκηση περιλαμβάνει ασκήσεις με τη χρήση μεγάλων μυϊκών ομάδων και πρέπει να πραγματοποιείται για τουλάχιστον 10 λεπτά για να έχει αποτελέσματα.

Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία και το Αμερικανικό Κολλέγιο Αθλητιατρικής προτείνουν τουλάχιστον 30 λεπτά αερόβιας δραστηριότητας μέτριας έντασης για 5 ημέρες κάθε εβδομάδα ή τουλάχιστον 20 λεπτά δραστηριότητας έντονης έντασης για 3 ημέρες κάθε εβδομάδα ή κάποιο συνδυασμό των δύο. Σχετικά με τη μυϊκή δύναμη αυτή αναπτύσσεται με προπόνηση με βάρη, προπόνηση με λάστιχα αντίστασης ή γυμναστική με βάρη, με τις δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης να πρέπει να γίνονται τουλάχιστον 2 μη συνεχόμενες ημέρες της εβδομάδας και να στοχεύουν σε 8 έως 10 κύριες μυϊκές ομάδες (κοιλιά, αμφίπλευρα χέρια, πόδια, ώμοι, γοφοί). Ειδικότερα, τα άτομα θα πρέπει να επιδιώκουν να εκτελούν 10 έως 15 επαναλήψεις κάθε άσκησης με ένταση 60% έως 75% της μέγιστης μιας επανάληψης και να αυξάνουν την αντίσταση με την πάροδο του χρόνου. Επίσης και η ευλυγισία, κυρίως σε δραστηριότητες όπως οι διατάσεις και η γιόγκα, είναι απαραίτητη για την εκτέλεση δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής αλλά και οι ασκήσεις ισορροπίας βελτιώνουν τη σταθερότητα και μπορεί να αποτρέψουν τις πτώσεις ή να μειώσουν τους τραυματισμούς που σχετίζονται με τις πτώσεις.

Άλλωστε, η θετική επίδραση της αερόβιας άσκησης στην απώλεια βάρους σε όλες τις ηλικίες είναι σχεδόν αυτονόητη. Οι Jakicic, Clark, Coleman, Donnelly, Foreyt, Melanson και Volpe (2001), αξιολόγησαν τις επιδράσεις της διαφόρων εβδομαδιαίων προγραμμάτων αερόβιας άσκησης που διέφεραν κυρίως ως προς τη συνολική διάρκεια. Εντοπίστηκε ότι καθώς αυξανόταν η διάρκεια της άσκησης ανά εβδομάδα, το βάρος που επανακτήθηκε κατά τη διάρκεια της έρευνας και της παρακολούθησης ήταν μικρότερο. Επιπρόσθετα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αερόβια προγράμματα γυμναστικής σε διάφορες ομάδες ηλικίας μετά από την εμμηνόπαυση συνέβαλαν στη μείωση του βάρους, του ποσοστού σωματικού λίπους και της περιφέρεια μέσης. Επιπλέον, ένα καλά δομημένο πρόγραμμα ασκήσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει σετ διαφορετικών ασκήσεων αντίστασης. Τα ερευνητικά στοιχεία απέδειξαν ότι η θετική επίδραση της άσκησης με αντιστάσεις είναι αδιαμφισβήτητη και προέρχεται από το γεγονός ότι η ελαφριά άσκηση αντίστασης αντιπροσωπεύει μια μικρότερου κινδύνου δράση ανάπτυξης ενδεχομένων φλεγμονών από ότι η αερόβια άσκηση.

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η αυξημένη σωματική δραστηριότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην πρωτογενή πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων, αφού η σωματική αδράνεια είναι ένας υψηλός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη τέτοιων νοσημάτων και συμβάλλει επίσης και στον κίνδυνο εμφάνισης άλλων παθήσεων όπως η υπέρταση, η παχυσαρκία, ο διαβήτης και η υπερχοληστερολαιμία.

Μελέτες που συνέκριναν την καθιστική ζωή με τη σωματική δράση και ενέργεια υποδεικνύουν μια σχέση μεταξύ της έλλειψης σωματικής δραστηριότητας και αυξημένου κινδύνου εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η συσχέτιση φαίνεται να είναι ισχυρότερη όταν η δραστηριότητα είναι όχι μέτριας αλλά υψηλής έντασης. Έχει αποδειχτεί ότι η μέτρια σωματική δραστηριότητα, περίπου 20 λεπτών την ημέρα, για 2 έως 3 φορές τη βδομάδα, έχει εξαιρετικά οφέλη. Μάλιστα, γυναίκες με φυσική κατάσταση που δεν είναι καλή διατρέχουν κίνδυνο σε αυξανόμενο ποσοστό σε σχέση με αυτές με κακή φυσική κατάσταση. Επίσης, ο κίνδυνος που σχετίζεται με το κάπνισμα είναι περίπου ίσος με τον κίνδυνο που σχετίζεται με την κακή φυσική κατάσταση, όπως επίσης και η ύπαρξη υψηλών επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα.

Η άσκηση άρα επιδρά θετικότατα στη γυναίκα στην εμμηνόπαυση αλλά υπάρχει διχογνωμία όσον αφορά τη συχνότητα και την ένταση της άσκησης που πρέπει να γίνεται για να διατηρηθούν τα ευεργετικά αποτελέσματα. Μελέτη ελέγχου περιπτώσεων σε γυναίκα σε μετ-εμμηνόπαυση διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος εμφάνισης μυοκαρδιακού εμφράγματος μειώθηκε κατά 50% με την άσκηση που περιελάμβανε 30 έως 45 λεπτά περπάτημα 3 φορές την εβδομάδα. Ωστόσο, μια μελέτη που διεξήχθη σε δρομείς, έδειξε ότι οι γυναίκες αποκτούν πρόσθετα οφέλη για την υγεία από την άσκηση σε επίπεδα υψηλότερα για κάθε επιπλέον χιλιόμετρο τρέξιμο την εβδομάδα. Η μέτριας έντασης άσκηση μάλιστα, βελτίωσε την καρδιοαναπνευστική λειτουργία και τα επίπεδα της HDLC, με τις περισσότερες μελέτες να δείχνουν ότι η άσκηση προκαλεί αύξηση της HDLC, η οποία μπορεί να σχετίζεται με την ποσότητα, τη συχνότητα και την ένταση της άσκησης.

Η τακτική άσκηση επιπλέον συσχετίστηκε με τις σημαντικά μεγαλύτερες συγκεντρώσεις HDLC σε γυναίκες που χρησιμοποιούσαν εξωγενή οιστρογόνα, δηλαδή θεραπεία με οιστρογόνα, που είχε μεγαλύτερη ευεργετική επίδραση στο προφίλ των λιπιδίων και των λιποπρωτεϊνών. 

Η σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης τις γυναίκες να διατηρήσουν έναν υγιή δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), ο οποίος αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τον καρκίνο του μαστού.

Η τακτική άσκηση και στην περίπτωση αυτή έχει συνδεθεί με τη βελτίωση της κινητικότητας και τη μειωμένη εμφάνιση αναπηρίας που σχετίζεται με την κινητικότητα, μαζί με τη μειωμένη πιθανότητα πτώσεων και τραυματισμών που σχετίζονται με τις πτώσεις, υποδηλώνοντας έτσι ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα βοηθά τις γυναίκες στο μετ-εμμηνοπαυσιακό στάδιο να διατηρήσουν την αυτονομία τους και να μειωθεί παράλληλα ο κίνδυνος τραυματισμού τους. Οι γυναίκες στη μετ-εμμηνόπαυση αποκομίζουν επίσης σημαντικό ψυχολογικό όφελος από την άσκηση μέτριας έντασης με αποτέλεσμα να παρατηρείται βελτίωση της ψυχολογικής ευεξίας και της ποιότητας ζωής τους. Είναι σημαντικό να σημειωθεί, ωστόσο, ότι υπάρχει ετερογένεια των αποκρίσεων της σωματικής λειτουργίας στην προπόνηση με άσκηση στις γυναίκες στην εμμηνόπαυση, αφού ορισμένες μπορεί να μην παρουσιάζουν μεγάλη βελτίωση σε τέτοιο βαθμό όσο άλλες. 

Επιπλέον, αν και μια παρέμβαση μέτριας έντασης σωματικής δραστηριότητας μπορεί να βελτιώσει τη σωματική λειτουργία σε πολλές περιπτώσεις γυναικών εντούτοις τα θετικά οφέλη μπορεί να είναι λιγότερα σε παχύσαρκες γυναίκες. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι η κατανομή των προγραμμάτων άσκησης σε πολλαπλά μικρότερα ημερήσια προγράμματα είναι προτιμότερη και αποτελεσματικότερη σε γυναίκες στη μετ-εμμηνόπαυση και υπάρχει μια γραμμική σχέση μεταξύ του χρόνου καθιστικής ζωής και του κινδύνου θνησιμότητας στις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Μάλιστα, οι γυναίκες που ανέφεραν μεγαλύτερα ποσοστά καθιστικού χρόνου είχαν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας από διάφορες αιτίες, όπως και καρδιαγγειακών νοσημάτων αλλά και καρκινικής θνησιμότητας. Στις περιπτώσεις που μελετήθηκαν η υψηλότερη συνήθης σωματική δραστηριότητα κατά τη συμμετοχή σε αερόβια προπόνηση σχετίζεται με τη μεγαλύτερη μείωση της συνολικής παχυσαρκίας και υποστηρίζει την απώλεια βάρους, σε σύγκριση με τα ηπιότερα επίπεδα δραστηριότητας. Επιπλέον, η τακτική άσκηση έχει συσχετιστεί με βελτιωμένα αποτελέσματα των συμμετεχόντων σε χρόνιες διαταραχές, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών της διάθεσης, της άνοιας, του χρόνιου πόνου, της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, του εγκεφαλικού επεισοδίου, της δυσκοιλιότητας και των διαταραχών του ύπνου.

Υπάρχει επομένως μια σχέση άμεσης απόκρισης μεταξύ της διάρκειας της άσκησης και των θετικών επιπτώσεων σε θέματα υγείας σε γυναίκες στην μετ-εμμηνόπαυση, συμπεριλαμβανομένης της καρδιοαναπνευστικής τους ικανότητας, της σωματικής μάζας, της σύστασης σώματος, της περιφέρειας μέσης και της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας. 

Ειδικότερα, η μείωση της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας σε μετ-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες σχετίζεται με την αύξηση της κεντρικής λιπώδους μάζας και τη μείωση του βασικού μεταβολικού ρυθμού. Έχει ερευνηθεί η σημασία της άσκησης με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι τα προγράμματα άσκησης μέτριας έντασης βελτιώνουν την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και αποτρέπουν άλλους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την ύπαρξη καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η τακτική άσκηση μειώνει επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης των ακόλουθων χρόνιων νοσημάτων, τα θρομβοεμβολικά εγκεφαλικά επεισόδια, την υπέρταση, τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτης τύπου 2, την οστεοπόρωση, την παχυσαρκία, τον καρκίνο του παχέος εντέρου, τον καρκίνο του μαστού, το άγχος, την κατάθλιψη και τη μείωση της γνωστικής ικανότητας, αφού η άνοια και η γνωστική εξασθένηση αποτελούν προβλήματα για τις γυναίκες στην εμμηνόπαυση.

Η νόσος του Alzheimer σύμφωνα με τον Henderson (2014), είναι η πιο κοινή αιτία άνοιας ενώ πάνω από 36 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν παγκοσμίως από τη νόσο του Alzheimer ή άλλη μορφή άνοιας. 

Η σωματική δραστηριότητα και πάλι κρίνεται απαραίτητη καθώς μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση ή ακόμη και στη βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας και στη μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισής της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, ιδιαίτερα κατά την τρίτη ηλικία. 

Επιπλέον, τα προγράμματα άσκησης μπορούν να βελτιώσουν τη σωματική και τη γνωστική λειτουργία, καθώς και να μειώσουν την επιβάρυνση των φροντιστών των ατόμων με υπάρχουσα άνοια.

Στα ELIXIR – Physical Health & Prevention Studios η #αξιολόγηση της ικανότητας για άσκηση σε ασθενείς με αρθροπάθειες είναι πολύ σημαντική και αποτελεί βάση του κάθε προγράμματος άσκησης που θα σχεδιάσουμε.
Στόχος μας είναι ο καθορισμός της βέλτιστης έντασης άσκησης καθώς και ο εντοπισμός τυχόν λανθανουσών καταστάσεων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Οι ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ασκούμενου διαφέρουν σημαντικά.
Για τον λόγο αυτό η ομάδα προπονητών μας επιμένει και τονίζει ιδιαίτερα την σημασία της εξατομίκευσης και επίβλεψης του προγράμματος άσκησης.

Εμπιστευτείτε τους επιστήμονες της άσκησης των ELIXIR.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Σταματόπουλος, Χ. Π., Μίκος, Θ. Δ., & Σταματόπουλος, Π. Χ. (2007). Απώτερες

επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης.

Φουρλιά, Μ. (2020). Πρόληψη και θεραπεία συνδρόμου υπερδιέργεσης ωοθηκών.

Akahoshi, M., Soda, M., Nakashima, E., Tominaga, T., Ichimaru, S., Seto, S.,

&Yano, K. (2002). The effects of body mass index on age at menopause.

International journal of obesity, 26(7), 961-968.

Anderson, D., & Posner, N. (2002). Relationship between psychosocial factors

and health behaviours for women experiencing menopause. International

Journal of Nursing Practice, 8(5), 265-273.

Avis, N. E., & McKinlay, S. M. (1995). The Massachusetts Women’s Health

Study: an epidemiologic investigation of the menopause. Journal-American

Medical Womens Association, 50, 45-45.

Bae, H., Lunetta, K. L., Murabito, J. M., Andersen, S. L., Schupf, N., Perls, T., &

Sebastiani, P. (2019). Genetic associations with age of menopause in familial

longevity. Menopause (New York, NY), 26(10), 1204.

Barrea, L., Pugliese, G., Laudisio, D., Colao, A., Savastano, S., & Muscogiuri, G.

(2021). Mediterranean diet as medical prescription in menopausal women

with obesity: a practical guide for nutritionists. Critical reviews in food

science and nutrition, 61(7), 1201-1211.

Blümel, J. E., Lavín, P., Vallejo, M. S., & Sarrá, S. (2014). Menopause or

climacteric, just a semantic discussion or has it clinical implications?.

Climacteric, 17(3), 235-241.

Blume-Peytavi, U., Atkin, S., Gieler, U., & Grimalt, R. (2012). Skin academy:

hair, skin, hormones and menopause-current status/knowledge on the

management of hair disorders in menopausal women. European Journal of

Dermatology, 22(3), 310-318.

British Menopause Society Council. (2011). Modernizing the NHS: observations

and recommendations from the British Menopause Society. Menopause

International, 17(2), 41-43.

Bromberger, J. T., Matthews, K. A., Kuller, L. H., Wing, R. R., Meilahn, E. N.,

& Plantinga, P. (1997). Prospective study of the determinants of age at

menopause. American journal of epidemiology, 145(2), 124-133.

Bruce, D., & Rymer, J. (2009). Symptoms of the menopause. Best practice &

research Clinical obstetrics & gynaecology, 23(1), 25-32.

Canderelli, R., Leccesse, L. A., Miller, N. L., & Unruh Davidson, J. (2007).

Benefits of hormone replacement therapy in postmenopausal women. Journal

of the American Academy of Nurse Practitioners, 19(12), 635-641.

Carpenter, J. S., Tisdale, J. E., Chen, C. X., Kovacs, R., Larson, J. C., Guthrie, K.

A., … & LaCroix, A. Z. (2021). A Menopause Strategies-Finding Lasting

Answers for Symptoms and Health (MSFLASH) investigation of self-

reported menopausal palpitation distress. Journal of Women’s Health, 30(4),

533-538.

Carr, M. C. (2003). The emergence of the metabolic syndrome with menopause.

The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 88(6), 2404-2411.

Clayton, R. D. (2006). Hysterectomy. Best practice & research Clinical obstetrics

& gynaecology, 20(1), 73-87.

Daley, A., MacArthur, C., McManus, R., Stokes-Lampard, H., Wilson, S.,

Roalfe, A., & Mutrie, N. (2006). Factors associated with the use of

complementary medicine and non-pharmacological interventions in

symptomatic menopausal women. Climacteric, 9(5), 336-346.

Daley, A., Stokes-Lampard, H., Wilson, S., Rees, M., Roalfe, A., & MacArthur,

C. (2011). What women want? Exercise preferences of menopausal women.

Maturitas, 68(2), 174-178.

de Azevedo Guimarães, A. C., & Baptista, F. (2011). Influence of habitual

physical activity on the symptoms of climacterium/menopause and the

quality of life of middle-aged women. International journal of women’s

health, 319-328.

Di Matteo, R. D. (2020). Mediterranean diet as tool to manage obesity in

menopause: A narrative review. Nutrition (Burbank, Los Angeles County,

Calif.), 79, 110991-110991.

Eastell, R., & Hannon, R. A. (2008). Biomarkers of bone health and osteoporosis

risk*: Symposium on ‘Diet and bone health’. Proceedings of the Nutrition

Society, 67(2), 157-162.

El Khoudary, S. R., Greendale, G., Crawford, S. L., Avis, N. E., Brooks, M. M.,

Thurston, R. C., … & Matthews, K. (2019). The menopause transition and

women’s health at midlife: a progress report from the Study of Women’s

Health Across the Nation (SWAN). Menopause (New York, NY), 26(10),

1213.

García-Alfaro, P., García, S., Rodríguez, I., & Pérez-López, F. R. (2022).

Handgrip strength, dynapenia, and related factors in postmenopausal women.

Menopause, 29(1), 16-22.

Geraci, A., Calvani, R., Ferri, E., Marzetti, E., Arosio, B., & Cesari, M. (2021).

Sarcopenia and menopause: the role of estradiol. Frontiers in endocrinology,

12, 682012.

Gold, E. B., Bromberger, J., Crawford, S., Samuels, S., Greendale, G. A.,

Harlow, S. D., & Skurnick, J. (2001). Factors associated with age at natural

menopause in a multiethnic sample of midlife women. American journal of

epidemiology, 153(9), 865-874.

Gold, E. B., Sternfeld, B., Kelsey, J. L., Brown, C., Mouton, C., Reame, N., … &

Stellato, R. (2000). Relation of demographic and lifestyle factors to

symptoms in a multi-racial/ethnic population of women 40-55 years of age.

American journal of epidemiology, 152(5), 463-473.

Greendale, G. A., Lee, N. P., & Arriola, E. R. (1999). The menopause. The

Lancet, 353(9152), 571-580.[28] Grindler, N. M., & Santoro, N. F. (2015). Menopause and exercise. Menopause,

22(12), 1351-1358.

Hagey, A. R., & Warren, M. P. (2008). Role of exercise and nutrition in

menopause. Clinical obstetrics and gynecology, 51(3), 627-641.

Haimov-Kochman, R., Constantini, N., Brzezinski, A., & Hochner-Celnikier, D.

(2013). Regular exercise is the most significant lifestyle parameter associated

with the severity of climacteric symptoms: a cross sectional study. European

Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 170(1), 229-

234.

Harlow, B. L., & Signorello, L. B. (2000). Factors associated with early

menopause. Maturitas, 35(1), 3-9.

Harlow, S. D., & Paramsothy, P. (2011). Menstruation and the menopausal

transition. Obstetrics and Gynecology Clinics, 38(3), 595-607.[33] Harlow, S. D., Gass, M., Hall, J. E., Lobo, R., Maki, P., Rebar, R. W., … &

STRAW+ 10 Collaborative Group. (2012). Executive summary of the Stages

of Reproductive Aging Workshop+ 10: addressing the unfinished agenda of

staging reproductive aging. Climacteric, 15(2), 105-114.

Henderson, V. W. (2014). Alzheimer’s disease: review of hormone therapy trials

and implications for treatment and prevention after menopause. The Journal

of steroid biochemistry and molecular biology, 142, 99-106.

Hickey, M., Saunders, C. M., & Stuckey, B. G. (2005). Management of

menopausal symptoms in patients with breast cancer: an evidence-based

approach. The lancet oncology, 6(9), 687-695.

Hilditch, J. R., Lewis, J., Peter, A., van Maris, B., Ross, A., Franssen, E., … &

Dunn, E. (2008). A menopause-specific quality of life questionnaire:

development and psychometric properties. Maturitas, 61(1-2), 107-121.

Holloway, D. (2011). An overview of the menopause: assessment and

management. Nursing Standard (through 2013), 25(30), 47.

IPAQ Research Committee. (2005). Guidelines for data processing and analysis

of the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ)-short and long

forms. http://www. ipaq. ki. se/scoring. pdf.

Jakicic, J. M., Clark, K., Coleman, E., Donnelly, J. E., Foreyt, J., Melanson, E.,

… & Volpe, S. L. (2001). Appropriate intervention strategies for weight loss

and prevention of weight regain for adults. Medicine & Science in Sports &

Exercise.Johnstone, R. A., & Cant, M. A. (2019). Evolution of menopause. Current

Biology, 29(4), R112-R115.

80

Santoro, N., & Sutton-Tyrrell, K. (2011). The SWAN song: Study of Women’s

Health Across the Nation’s recurring themes. Obstetrics and Gynecology

Clinics, 38(3), 417-423.

Sapre, S., & Thakur, R. (2014). Lifestyle and dietary factors determine age at

natural menopause. Journal of mid-life health, 5(1), 3.

Seftel, A. D. (2017). Re: Female sexual dysfunction (FSD): prevalence and

impact on quality of life (QoL). Journal of Urology, 198(2), 234-235.

Silva, T. R., Oppermann, K., Reis, F. M., & Spritzer, P. M. (2021). Nutrition in

menopausal women: a narrative review. Nutrients, 13(7), 2149.

Skrzypulec, V., Dąbrowska, J., & Drosdzol, A. (2010). The influence of physical

activity level on climacteric symptoms in menopausal women. Climacteric,

13(4), 355-361.

Slaven, L., & Lee, C. (1997). Mood and symptom reporting among middle-aged

women: the relationship between menopausal status, hormone replacement

therapy, and exercise participation. Health Psychology, 16(3), 203.

Snieder, H., MacGregor, A. J., & Spector, T. D. (1998). Genes control the

cessation of a woman’s reproductive life: a twin study of hysterectomy and

age at menopause. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism,

83(6), 1875-1880.

Sonnendecker, E. W. W. (2008). Menoapuse. Clinical Gynaecology.

Stachowiak, G., Pertyński, T., & Pertyńska-Marczewska, M. (2015). Metabolic

disorders in menopause. Menopause Review/Przegląd Menopauzalny, 14(1),

59-64.

Sternfeld, B., & Dugan, S. (2011). Physical activity and health during the

menopausal transition. Obstetrics and Gynecology Clinics, 38(3), 537-566.

Sun, L., Tan, L., Yang, F., Luo, Y., Li, X., Deng, H. W., & Dvornyk, V. (2012).

Meta-analysis suggests that smoking is associated with an increased risk of

early natural menopause. Menopause, 19(2), 126-132.

Szmuilowicz, E. D., Stuenkel, C. A., & Seely, E. W. (2009). Influence of

menopause on diabetes and diabetes risk. Nature Reviews Endocrinology,

5(10), 553-558.

Taneja, C., Gera, S., Kim, S. M., Iqbal, J., Yuen, T., & Zaidi, M. (2019). FSH-

metabolic circuitry and menopause. Journal of molecular endocrinology,

63(3), R73-R80.

Taneri, P. E., Kiefte-de Jong, J. C., Bramer, W. M., Daan, N. M., Franco, O. H.,

& Muka, T. (2016). Association of alcohol consumption with the onset of

natural menopause: a systematic review and meta-analysis. Human

reproduction update, 22(4), 516-528.

Torgerson, D. J., Avenell, A., Russell, I. T., & Reid, D. M. (1994). Factors

associated with onset of menopause in women aged 45-49. Maturitas, 19(2),

83-92.

US Department of Health and Human Services. (2008). physical activity

guidelines advisory report Washington, DC: Author.. Retrieved November

28, 2012.

83

van Noord, P. A., Dubas, J. S., Dorland, M., Boersma, H., & te Velde, E. (1997).

Age at natural menopause in a population-based screening cohort: the role of

menarche, fecundity, and lifestyle factors. Fertility and sterility, 68(1), 95-

102.

Villaverde-Gutiérrez, C., Araujo, E., Cruz, F., Roa, J. M., Barbosa, W., &

Ruíz-Villaverde, G. (2006). Quality of life of rural menopausal women in

response to a customized exercise programme. Journal of advanced nursing,

54(1), 11-19.

Vivian-Taylor, J., & Hickey, M. (2014). Menopause and depression: is there a

link?. Maturitas, 79(2), 142-146.

Watts, N. B., Notelovitz, M., Timmons, M. C., Addison, W. A., Wiita, B., &

Downey, L. J. (1995). Comparison of oral estrogens and estrogens plus

androgen on bone mineral density, menopausal symptoms, and lipid-

lipoprotein profiles in surgical menopause. Obstetrics & Gynecology, 85(4),

529-537.

Wines, N., & Willsteed, E. (2001). Menopause and the skin. Australasian journal

of dermatology, 42(3), 149-160.

Zöllner, Y. F., Acquadro, C., & Schaefer, M. (2005). Literature review of

instruments to assess health-related quality of life during and after

menopause. Quality of Life Research, 14, 309-327.

Zouboulis, C. C., Blume-Peytavi, U., Kosmadaki, M., Roó, E., Vexiau-Robert,

D., Kerob, D., & Goldstein, S. R. (2022). Skin, hair and beyond: the impact

of menopause. Climacteric, 25(5), 434-442.

summer fruit thirst δίψα καλοκαιρινά φρούτα

ΔΡΟΣΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΦΡΟΥΤΑ!

Elixir Team

Τα φρούτα εκτός του ότι πρέπει να αποτελούν ένα βασικό κομμάτι της καθημερινής διατροφής μας μιας και μας παρέχει πληθώρα βιταμινών και ιχνοστοιχείων, μας ενυδατώνουν και αποτελούν και μια πολύ δροσιστική λύση για τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Μπορούν να αποτελέσουν υπέροχο σνακ για μικρούς και μεγάλους και μία εξαιρετική επιλογή για την παραλία.

Παρόλ’ αυτά τα τελευταία χρόνια υπάρχουν απορίες γύρω από την κατανάλωση των φρούτων όπως κατά πόσο τα φρούτα παχαίνουν ή αν μπορούν να καταναλωθούν όλες τις ώρες τις ημέρας. Ενημερωθείτε για τη θρεπτική αξία και τις θερμίδες των καλοκαιρινών φρούτων

Κεράσι: Πλούσιο σε βιταμίνες C, A και Β. Επίσης περιέχει ασβέστιο, κάλιο, φώσφωρο, μαγνήσιο, φυλικό οξύ και χαλκό. Πολύ πλούσια σε αντιοξειτικά όπως οι ανθοκυανίνες που προστατεύουν από τις ελεύθερες ρίζες τον οργανισμό και τα κύτταρά μας. Οι θερμιδική αξία των κερασιών είναι 55 θερμίδες τα 100 γραμμάρια.

Βερίκοκο: Περιέχει βιταμίνη Α και C, αλλά και σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β που βοηθάνε στην όραση και σε άτομα που έχουν χαμηλό σίδηρο. Η βιταμίνη Α βοηθάει στο να διατηρείτε υγιείς η επιδερμίδα μας, ειδικά τώρα το καλοκαίρι που την ταλαιπωρούμε από τη ζέστη και την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Τα βερίκοκα αποδίδουν 45 θερμίδες τα 100 γραμμάρια

Κορόμηλο: Περιέχει βιταμίνη Α και C. Επίσης νιασίνη που βοηθάει άτομα με αρθρίτιδα. Τα 100γρ μας δίνουν 40 θερμίδες.

Ανανάς: Δροσερό φρούτο πλούσιο σε βιταμίνη C και μαγγάνιο. Η κατανάλωσή του μας προσφέρει αντιοξειδωτικά με πολύ λίγες θερμίδες. Μία φέτα υπολογίστε την γύρω στις 20 θερμίδες.

Δαμάσκηνο: Πλούσιο σε βιταμίνες A, B και C αλλά και στοιχεία όπως σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο και ασβέστιο. Είναι γνωστό πως η κατανάλωση του μπορεί να βοηθήσει την καλύτερη εντερική λειτουργία. Είτε φρέσκο τώρα το καλοκαίρι είτε αποξηραμένο όλο το χρόνο αποτελεί μία γευστική επιλογή. Τα 100γρ φρέσκα δαμάσκηνα αποδίδουν 60 θερμίδες.

Νεκταρίνι: Πολύ πλούσιο σε φυτικές ίνες, κάλιο και βιταμίνες Α, Ε και C. Επίσης περιέχει λουτείνη , αντιοξειδωτικό που προστατεύει το δέρμα και τα μάτια. Ένα μέτριο νεκταρίνι αποδίδει περίπου 60 θερμίδες.

Ροδάκινο: Όμοια με το νεκταρίνι περιέχει βιταμίνες Α, Ε και C. Επίσης αποτελεί πηγή φυλικού οξέος, φωσφόρου, σιδήρου και ασβεστίου. Είναι πολύ πλούσιο σε νερό, βοηθώντας στην ενυδάτωση του οργανισμού μας. Οι θερμίδες του είναι 35 θερμίδες στα 100 γραμμάρια.

Καρπούζι: Ένα φρούτο λίγο παρεξηγημένο. Αρκετά πλούσιο σε νερό που μας βοηθάει στην καλή ενυδάτωση του οργανισμού. Περιέχει βιταμίνες Α και C και στοιχεία όπως σίδηρο, κάλιο και ασβέστιο. Κύρια αντιοξειδωτική ουσία που περιέχει είναι το λυκοπένιο που έχει βρεθεί πως προστατεύει τον οργανισμό από φλεγμονές και τους άντρες από καρκίνο του προστάτη. Η κατανάλωση των 100γρ δίνει περίπου 30 θερμίδες.

Πεπόνι: Πολύ καλή ποσότητα καλίου που βοηθάει άτομα με αυξημένη πίεση. Επίσης πλούσιο σε βιταμίνη C και β-καροτένιο που βοηθάει στην όρασή μας. Τα 100γρ δίνουν 30 θερμίδες.

Σταφύλι: Τα κόκκινα σταφύλια είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, αντιοξειδωτικά που βοηθούν στην άμυνα του οργανισμού. Επίσης περιέχει βιταμίνες Α, E, C. Έχει βρεθεί πως βοηθάει και στο πεπτικό σύστημα. Οι θερμίδες από 17 ρώγες σταφύλι είναι περίπου 60.

Σύκο: Πλούσιο σε βιταμίνες Α, C και του συμπλέγματος Β. Επίσης περιέχει κάλιο, φώσφωτο και μαγνήσιο. Ενισχύει την καλή εντερική λειτουργία και βοηθάει όσους πάσχουν από δυσκοιλιότητα. ‘Ένα μέτριο σύκο μας δίνει 60 θερμίδες.

Τα περισσότερα καλοκαιρινά φρούτα μπορούμε να τα συνδυάσουμε με γάλα, γιαούρτι, τυρί και στη σαλάτα. Μπορείτε να δοκιμάσετε διάφορους συνδυασμούς με λίγες θερμίδες που θα μπορέσουν να αποτελέσουν σνακ όλες τις ώρες τις ημέρας, αλλά ακόμα και ένα ολοκληρωμένο και δροσιστικό βραδινό γεύμα.

Στελίνα Βασιλειάδη

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, MSc Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Γλασκόβης

www.stelinasdiet.gr

ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ ΓΛΥΚΑ

Elixir Team

Ο Μάρτιος είναι ο κατεξοχήν μήνας της Σαρακοστής και πολλοί ακολουθούν τη νηστεία είτε για θρησκευτικούς λόγους είτε για λόγους αποτοξίνωσης. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τα νηστίσιμα γλυκά της Σαρακοστής που εκτός από γευστικά είναι και πολύ ωφέλιμα για την υγεία μας.

Το πιο γνωστό από τα γλυκά της Σαρακοστής είναι ο χαλβάς, τον οποίο συναντάμε σε πολλές παραλλαγές. Ο σησαμένιος χαλβάς ή αλλιώς εμπορίου πρωτοήλθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Σμύρνης και σύντομα διαδόθηκε σε όλη τη χώρα. Παρασκευάζεται από το ταχίνι, είναι πλούσιος σε καλά λιπαρά, μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνη Ε και σύμπλεγμα βιταμινών Β. Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, πλούσια γεύση και αρκετές θερμίδες. Συνήθως εμπλουτίζεται με κακάο ή ξηρούς καρπούς. Πλέον, κυκλοφορεί στο εμπόριο και χαλβάς με στέβια ώστε να είναι επιτρεπτή η κατανάλωσή του από διαβητικούς και να έχει μειωμένες θερμίδες.

Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς παρασκευάζεται από σιμιγδάλι, ζάχαρη, ηλιέλαιο και αμύγδαλα. Περιέχει λιγότερη πρωτεΐνη από τον ταχινένιο, περισσότερα κορεσμένα λιπαρά λόγω του ηλιέλαιου και λιγότερη βιταμίνη Ε. Περιέχει όμως και σημαντικά λιγότερες θερμίδες από τον ταχινένιο, μπορεί να παρασκευαστεί εύκολα και γρήγορα στο σπίτι και να καταναλωθεί ως ενδιάμεσο σνακ το απόγευμα.

Ο χαλβάς Φαρσάλων, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, παράγεται από ρυζάλευρο ή άλευρο καλαμποκιού, έχει μαλακή υφή και περιέχει αμύγδαλα. Έχει λιγότερες θερμίδες από τους δύο προηγούμενους, αλλά και σημαντικά μικρότερη περιεκτικότητα σε ασβέστιο και σίδηρο.

Ένα άλλο γλύκισμα με βάση το σουσάμι και το μέλι είναι το παστέλι. Περιέχει αρκετή ποσότητα φυτικής πρωτεΐνης, φυτικές ίνες και ωφέλιμα λιπαρά οξέα, όπως το λινελαϊκό και το λινολενικό τα οποία θεωρούνται απαραίτητα για τον οργανισμό μας. Είναι πολύ πλούσιο σε ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο και φώσφορο. Είναι ένα φυσικό προϊόν και ο συνδυασμός σουσαμιού και μελιού βρίσκεται σε ιδανική αναλογία για τη διατροφή μας. Υπάρχει και το παστέλι ξηρών καρπών, με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, μέταλλα αλλά και θερμίδες.

Ακόμη, νηστίσιμο είναι και το γλυκό κουταλιού που υπάρχει όλο το χρόνο στα ντουλάπια μας και δεν περιέχει κανένα ζωικό συστατικό. Αποτελείται από φρούτα και ζάχαρη, και αν και είναι αρκετά γλυκό έχει ελάχιστες θερμίδες ανά κουταλιά. Περιέχει πλήθος βιταμίνων από τα φρούτα, κυρίως βιταμίνη C και σύμπλεγμα βιταμινών Β, καθώς και φυτικές ίνες. Θεωρείται από τα πιο οικονομικά γλυκά και μαζί με τις κομπόστες φρούτων είναι ένας καλός τρόπος να καταναλώνουμε τα αγαπημένα μας φρούτα όλη τη χρονιά.

Το λουκούμι είναι ένα γλύκισμα σε μορφή μπουκιάς, με ρίζες στην Τουρκία, το οποίο φτιάχνεται από ζάχαρη, σιρόπι και αλεύρι καλαμποκιού (corn flour). Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η μαστιχωτή υφή του και το έντονο άρωμα, που συνήθως προέρχεται από την πρόσθηκη ροδόνερου ή άλλων αρωμάτων φρούτου. Οι πιο γνωστές γεύσεις είναι αυτές του τριαντάφυλλου, της μαστίχας, του πορτοκαλιού, της βανίλιας, της καρύδας αλλά μπορούμε να βρούμε και λουκούμια με προσθήκη ξηρών καρπών. Συνοδεύει ιδανικά τον καφέ και μπορούμε να το συνδυάσουμε και με κάποιο νηστίσιμο μπισκότο για να φτιάξουμε το γνωστό από τα παιδικά μας χρόνια σνακ, το μπισκοτολούκουμο.

Τα μουστοκούλουρα είναι μπισκότα σε σχήμα κουλουριού τα οποία παρασκευάζονται από μούστο ή πετιμέζι. Ταιριάζουν άριστα με τον καφέ και μπορούν να καταναλωθούν ως σνακ. Δεν περιέχουν ζάχαρη, αλλά αρκετά μυρωδικά όπως γαρύφαλλο και κανέλλα. Ο μούστος είναι πλούσιος σε βιταμίνες Α, Β και C και περιέχει και σημαντικές ποσότητες καλίου, σιδήρου και φωσφόρου.

Τέλος, μη ξεχνάμε τα πολλά γλυκά ταψιού καθώς και νηστίσιμες παραλλαγές κλασσικών συνταγών στις οποίες αφαιρούμε τα ζωικά συστατικά.

Καλή Σαρακοστή και καλή σας απόλαυση!

Πηγή: Nutriexperts

Intermittent Fasting Διαλειμματική νηστεία

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ

Elixir Team

H διαλειμματική νηστεία αποτελεί ένα μοντέλο διατροφής, όπου τα γεύματα καταναλώνονται μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Τα κυριότερα σχήματα διαλειμματικής νηστείας είναι τα ακόλουθα:

• Εναλλασσόμενη νηστεία: για μία ημέρα πραγματοποιείται κανονική πρόσληψη γευμάτων και θερμίδων, ενώ την επόμενη ημέρα η πρόσληψη θερμίδων είναι μηδαμινή ή πολύ χαμηλή (για παράδειγμα έως και 500 θερμίδες).

• Νηστεία 5-2: Για πέντε ημέρες της εβδομάδας η κατανάλωση γευμάτων και η πρόσληψη θερμίδων γίνεται κανονικά και για δύο μη συνεχόμενες ημέρες της εβδομάδας, η πρόσληψη θερμίδων είναι πολύ χαμηλή (για παράδειγμα έως και 500 θερμίδες).

• Νηστεία 16-8: Η κατανάλωση γευμάτων και η πρόσληψη θερμίδων πραγματοποιείται αυστηρά σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 8 ωρών μέσα στην ημέρα. 

Η διαλειμματική νηστεία βασίζεται στη θεωρία ότι μετά από ένα χρονικό διάστημα χωρίς φαγητό, το σώμα εξαντλεί τα αποθέματα γλυκόζης και αρχίζει να καίει τα αποθέματα λίπους για την παραγωγή ενέργειας. Η μείωση του σωματικού βάρους που παρατηρείται είναι αναμενόμενη, καθώς ουσιαστικά μειώνονται οι προσλαμβανόμενες θερμίδες. 

Κάποιες μελέτες αναφέρουν, ότι η διαλειμματική νηστεία είναι εξίσου αποτελεσματική με μία υποθερμιδική δίαιτα στη μείωση του σωματικού βάρους.Μάλιστα, αν συνδυαστεί με σωματική δραστηριότητα τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ακόμη πιο ικανοποιητικά.

Όταν ένα άτομο ξεκινά τη διαλειμματική νηστεία μπορεί να παρατηρήσει κάποιες δυσάρεστες παρενέργειες. Για παράδειγμα, έντονο αίσθημα πείνας, κόπωσης, αυπνία, ναυτία, πονοκέφαλο κ.α. Ωστόσο, τα συμπτώματα αυτά συνήθως υποχωρούν μετά από κάποιο διάστημα.

Το συγκεκριμένο μοτίβο διατροφής δεν θα πρέπει να επιλέγεται από άτομα με προβλήματα υγείας (πχ γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, πρόβλημα στα νεφρά, διαβήτη κ.α.), χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρό. Ακόμα, δεν θα πρέπει να επιλέγεται από γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα μέχρι στιγμής στοιχεία, η διαλειμματική νηστεία φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κάποιων ασθενειών και μάλιστα όχι μόνο αυτών που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι βραχυπρόθεσμα (περίπου 6 μήνες), είτε επειδή το σώμα έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είτε επειδή τα άτομα δεν μπορούν να υιοθετήσουν το συγκεκριμένο μοτίβο διατροφής για πολύ καιρό.

Ωστόσο, για όσο χρονικό διάστημα ακολουθεί ένα άτομο τη διαλειμματική νηστεία, θα πρέπει να κάνει και τις κατάλληλες επιλογές στα γεύματα του, για να είναι η διατροφή του ισορροπημένη και να καλύπτεται σε θρεπτικά συστατικά. Και σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, είναι σημαντικό η διατροφή να περιλαμβάνει φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά και άπαχη πρωτεΐνη.

Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, ένας διαιτολόγος μπορεί να σχεδιάσει ένα ισορροπημένο πρόγραμμα γευμάτων που να προσαρμόζεται στο μοτίβο της διαλειμματικής νηστείας. Τέλος, το άτομο πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό, όταν αποφασίσει να σταματήσει τη διαλειμματική νηστεία, ώστε να μην επαναπροσλάβει το απολεσθέν βάρος.

Μαρούδα Κωνσταντίνα

Διαιτολόγος – Διατροφολόγος MSc

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ.

Elixir Team

Ο όρος #οστεοαρθρίτιδα αναφέρεται σε σύνδρομο αρθρικού πόνου και συνδυάζεται με μειωμένη λειτουργικότητα των αρθρώσεων και χαμηλή ποιότητα ζωής.
Μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε άρθρωση αλλά κυρίως τις αρθρώσεις του γόνατος, του ισχίου και του χεριού.
Είναι η πλέον συχνή μορφή αρθροπάθειας και μία από τις συχνότερες αιτίες χρόνιου πόνου και αναπηρίας παγκοσμίως (national collaborating center for chronic conditions (UK),2008).
Τα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνουν #αρθρικό_πόνο, ευαισθησία, δυσκαμψία, οίδημα και μειωμένη λειτουργικότητα της άρθρωσης.
Η πλειονότητα των ασθενών με αρθροπάθειες αποφεύγουν οποιοδήποτε είδος άσκησης φοβούμενοι μήπως επιβαρύνουν τις αρθρώσεις και επιταχύνουν την εξέλιξη της νόσου. (Metsios, Stavropoulos-Kalinoglou, Veldhuijzen van Zanten, et al.,2008).
Αποτελέσματα μελετών όμως δείχνουν ότι η άσκηση δεν προκαλεί φθορά της άρθρωσης και υποστηρίζουν την χρήση της ως θεραπευτικό μέσο παρέμβασης σε κάθε στάδιο της νόσου (de Jong et al.,2003; Fransen et al.,2015).
Αντίθετα τα χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας συνοδεύονται από μία σειρά προβλημάτων υγείας και χαμηλή ποιότητα ζωής. (Bell, Hendry, & Steultjen,2020; Roddy et al., 2005).
Πέρα από τα γενικά οφέλη στον οργανισμό των ασθενών με αρθροπάθειες, η άσκηση μπορεί να επηρεάσει θετικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της νόσου(Metsios & Kitas, 2018; Verhoeven et al.,2016). Η αυξημένη μυϊκή δύναμη επηρεάζει θετικά το εύρος κίνησης βελτιώνοντας την κινητικότητα (Westby,2021) και αυξάνοντας την ικανότητα των ασθενών να πραγματοποιούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες (Ekblom &Nordermar,2003).
Η αυξημένη αερόβια ικανότητα μειώνει σημαντικά το αίσθημα κόπωσης κατά την εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων
(Neuberger et al.,1997).
Οι ασθενείς με αρθρίτιδα συχνά πάσχουν από κατάθλιψη και νιώθουν απομονωμένοι από το κοινωνικό σύνολο.
Η ικανοποίηση που αντλούν από την συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης βελτιώνει την ψυχολογική τους κατάσταση και βοηθάει στην τήρηση των στόχων άσκησης που έχουν θέσει (Kelley, Kelley, & Hootman,2015).

Στα ELIXIR – Physical Health & Prevention Studios η #αξιολόγηση της ικανότητας για άσκηση σε ασθενείς με αρθροπάθειες είναι πολύ σημαντική και αποτελεί βάση του κάθε προγράμματος άσκησης που θα σχεδιάσουμε.
Στόχος μας είναι ο καθορισμός της βέλτιστης έντασης άσκησης καθώς και ο εντοπισμός τυχόν λανθανουσών καταστάσεων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Οι ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ασκούμενου διαφέρουν σημαντικά.
Για τον λόγο αυτό η ομάδα προπονητών μας επιμένει και τονίζει ιδιαίτερα την σημασία της εξατομίκευσης και επίβλεψης του προγράμματος άσκησης.

Εμπιστευτείτε τους #επιστήμονες_άσκησης των ELIXIR.

elixir_boutique_studios #elixir_physical_health_and_prevention_studios

Θεοδώρα Πασχαλίδου

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ.

Elixir Team

Με μεγάλη μας τιμή και χαρά στηρίζουμε την προσπάθεια της Θεοδώρας Πασχαλίδου, αθλήτριας του τζούντο για άτομα με διαταραχές όρασης η οποία διέπρεψε στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο.

Ασχολείται με το τζούντο τα τελευταία επτά χρόνια και αφορμή για να μπει πρώτη φορά στο τατάμι ήταν ο δάσκαλός της Θεόκλητος Παπαχρήστος.

Η Δώρα Πασχαλίδου είναι μια πραγματική πρωταθλήτρια της ζωής. 

Δεν είναι τα χρυσά και οι διακρίσεις που έχει κερδίσει στο Judo, αλλά το πάθος και η θέληση της για ζωή που είναι ανυπέρβλητες μεταβλητές για εκείνη.

Η Δώρα τελειώνει την Νομική, είναι μια κοπέλα που γελάει συνέχεια ενώ μιλά με περηφάνια για την καταγωγή της που είναι από τον Πόντο.

Θεοδώρα καλωσήρθες στην ομάδα των ELIXIR Health & Fitness Boutique Studios.

Σου ευχόμαστε να γράψεις χρυσές σελίδες στους Παραολυμπιακούς αγώνες και όχι μόνο!

Μήνυμα 2022 Μήνυμα CEO

ΜΗΝΗΜΑ ΤΟΥ CEO ΑΛΕΞΙΑΔΗ ΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ 2023

Elixir Team

Τα καταφέραμε και αυτή τη χρονιά.

Το τέλος του 2022 είναι ήδη κοντά, κάτι το οποίο μας δίνει την ευκαιρία να αναφέρουμε τι έχουμε καταφέρει την χρονιά που πέρασε.

Με βασικούς άξονες τις επενδύσεις σε τεχνολογία, στην ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού και την ανάπτυξη της επιχειρησιακής της δυναμικής η εταιρεία μας συνεχίζει να αναπτύσσεται.

Η πραγματικότητα είναι ότι τη χρονιά που μας πέρασε, αποφασίσαμε στρατηγικά να μην αναπτυχθούμε επιχειρησιακά και να παραμείνουμε σταθεροί, δίνοντας έμφαση αποκλειστικά και μόνο στις 2 βασικές μας προτεραιότητες: την εξυπηρέτηση των ασκουμένων μας και την βελτίωση της λειτουργίας και κατ’επέκταση της αποτελεσματικότητας της ομάδας των στελεχών μας. 

Και είμαστε πολύ περήφανοι γιατί τα πετύχαμε και τα δύο σε μεγάλο βαθμό.

Οι επιχειρήσεις μας μετά από την πιο δύσκολη περίοδο λειτουργίας τους, λόγω της νόσου Covid, η οποία διήρκεσε σχέδον 2 έτη, προκλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την εκτόξευση του κόστους της ενέργειας και τη διαφαινόμενη επιβράδυνση της οικονομίας. Την ίδια ώρα που η ψηφιακή τεχνολογία αλλάζει τα πάντα στη ζωή μας και στη λειτουργία των επιχειρήσεων, στις υπηρεσίες που παρέχουν και στην επικοινωνία τους με τους καταναλωτές, η ψηφιοποίηση αποτελεί μονόδρομο, και λόγω των αλλαγών, στις ανάγκες τις συνήθειες και τις προσδοκίες των καταναλωτών, αποτελεί ακόμα μια πρόκληση που καμία επιχείρηση δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει.

Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι προκλήσεις είναι απόλυτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και οδηγούν στην ανάγκη του πλήρους μετασχηματισμού των επιχειρήσεων μας.

Ο ρόλος του ELIXIR ως brand είναι ακριβώς αυτός. 

Μέσα από την εμπειρία των στελεχών του, την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει σε όλους αυτούς τους τομείς αλλά και τους πόρους του δικτύου, να αναπτύσσεται βάσει των αναγκών των ασκουμένων του και να αποτελεί πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας για τις επιχειρήσεις της βιομηχανίας της άσκησης.

Αυτή την χρονιά ήταν ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι είδαμε τους ασκούμενους μας να επιτυγχάνουν τους στόχους τους μέσω των υπηρεσιών μας κάτι το οποίο αποτελεί πάντα το κίνητρο ώστε να αναβαθμίσουμε τις υπάρχουσες αλλά και να δημιουργήσουμε νέες καινοτόμες υπηρεσίες ειδικά στο κομμάτι της διαθεσιμότητας των υπηρεσιών μας και της αξιολόγησης της σωματικής υγείας.

Τα δικά μας νούμερα λοιπόν για το 2022 είναι:

• 5 Κέντρα Άσκησης και Υγείας στην Θεσσαλονίκη.

• 25 Συνεργάτες – Επιστήμονες της άσκησης.

• 10 Συνεργάτες Επαγγελματίες Υγείας.

• 1500 και πλέον Ενεργά Μέλη που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες μας και έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους.

• 1 Σύστημα Διαχείρισης πελατών που εξασφαλίζει την ασφάλεια των προσωπικών τους δεδομένων

• 1 Πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης με στόχο την ευαισθητοποίηση για την βελτίωση της κοινωνίας μας ως σύνολο.

Στόχο μας για το 2023 αποτελεί η δημιουργία ενός ακόμα κέντρου το οποίο θα ανακοινωθεί στο 1ο 3μηνο του έτους, η ενίσχυση της επιστημοσύνης των στελεχών μας και ένα πλάνο ενεργειών για την δημιουργία ενός οικοσυστήματος άσκησης και υγείας που θα προσφέρει τη δυνατότητα στους ασκούμενους μας να παραμένουν σωματικά ενεργοί και υγιείς στο διηνεκές.

Στα ELIXIR πιστεύουμε βαθιά ότι η ορθή και ασφαλής παροχή υπηρεσιών άσκησης είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να αφεθεί στην τύχη του.

Τα ELIXIR δεν ανήκουν στην κατηγορία των συμβατικών γυμναστηρίων με την έννοια που τα έχει συνηθίσει ο κάθε εν δυνάμει ασκούμενος.

Τα ELIXIR είναι κέντρα Άσκησης και Υγείας που έχουν ως στόχο μέσω των υπηρεσιών τους να αναβαθμίσουν την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων που τα εμπιστεύονται και να τους προσφέρουν τη δυνατότητα να έχουν περισσότερα καλύτερα και πιο όμορφα χρόνια ζωής.

Στα ELIXIR ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια για να αλλάξουμε τη ζωή σας προς το καλύτερο.

Στα ELIXIR αναζητούμε ανθρώπους με ακεραιότητα και ενθουσιασμό που συνδυάζουν την ομαδικότητα με το θάρρος να ηγηθούν και τη διάθεση να κάνουν τα σωστά πράγματα.

Επενδύουμε διαρκώς στην τεχνολογία και στην καινοτομία και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και στο μέλλον.

Στα ELIXIR είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να ενισχύουμε το πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης αναπτύσσοντας σημαντικές δράσεις με έμφαση στην υγεία και στοχεύουμε να επηρεάσουμε θετικά τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων με εθελοντικές πράξεις και πρωτοβουλίες.

Στα ELIXIR μεταμορφώνουμε τις ζωές των ασκούμενων μας και αναπτύσσουμε τους συνεργάτες μας…

Δημιουργούμε μια νέα κοινωνία άσκησης και υγείας στην οποία θέλουμε να αναπτυσσόμαστε ως επαγγελματίες και ως άνθρωποι.

Στα ELIXIR διατηρούμε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τους ασκούμενους, συνεργάτες, κοινωνικούς και κυρίως επιστημονικούς φορείς στοχεύοντας στην κατανόηση των αναγκών και τη σχεδίαση των μελλοντικών λύσεων παροχής υπηρεσιών άσκησης και υγείας.

Το brand μας προσανατολίζεται σε συνέργειες που θέτουν νέες βάσεις για τη βιομηχανία της άσκησης στην Ελλάδα.

Πρωταρχικό μας μέλημα είναι να προσφέρουμε την καλύτερη εμπειρία άσκησης και υγείας μέσω της οποίας οι ασκούμενοι μας θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να το πράττουμε με την ίδια επιτυχία που μας οδήγησε στην ανάπτυξή μας τα τελευταία χρόνια.

Και όπως κάθε χρόνο, κλείνοντας θα ήθελα να πω το πιο μεγάλο ευχαριστώ πρωτίστως στους συνεργάτες μου Άννα, Μένη, Απόστολο, Νάντια, Κική, Νάντια, Δάφνη, Χρήστο, Μάκη, Ευαγγελία, Γιώργο, Αντωνία, Φίλιππο, Νίκη, Γιάννη, Δημήτρη, Γιώτα, Μάγδα, Ιωάννα, Μαρκέλα, Ευαγγελία, Ελένη και δευτερευόντως εκ μέρους όλης της ομάδας μας, σε όλους τους ενεργούς και μη ασκούμενους του δικτύου μας που μας επέλεξαν και εμπιστεύθηκαν την σωματική τους υγεία και αυτή την χρονιά.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Εύχομαι ότι καλύτερο με υγεία, ευλογία και χαρές στο υπόλοιπο της ζωής μας.

Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ.

ΕΝΑ “ΧΑΠΙ” ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ!

Με σεβασμό και εκτίμηση

Αλέξανδρος Αλεξιάδης M.Sc.

C.E.O ELIXIR Health & Fitness Boutique Studios