Η σωματική άσκηση μπορεί να μειώνει κατά 30% έως 40% τον κίνδυνο προσβολής των ηλικιωμένων από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Ακόμη και σε ασθενείς που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της νόσου, η σωματική άσκηση βοηθά συμβάλλοντας στην επιβράδυνση επιδείνωσης των δυνατοτήτων σκέψης τους.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ, όπως επίσης και άλλες εκφυλιστικές νόσοι των πνευματικών ικανοτήτων, είναι σημαντικές αιτίες θνησιμότητας και νοσηρότητας. Η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται από μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από τις καταστροφικές αυτές ασθένειες.
Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης που παρατηρείται στις ανεπτυγμένες χώρες, οδηγεί και σε μεγαλύτερο αριθμό νέων περιστατικών διαφόρων μορφών άνοιας με κυριότερη τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Υπολογίζεται ότι 10% του πληθυσμού άνω των 65 ετών παρουσιάζει κάποια μορφή άνοιας.
Οι έρευνες που στόχο έχουν την κατανόηση των μηχανισμών που προκαλούν τη νόσο και την ανάπτυξη τρόπων πρόληψης και θεραπείας των διαφόρων μορφών άνοιας, διεξάγονται παγκοσμίως. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν θεραπείες που προσφέρουν ίαση για την άνοια.
Η αποτελεσματική πρόληψη θα μπορούσε να έχει σημαντικές προεκτάσεις στην ποιότητα ζωής, αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης με μείωση των κοινωνικών και οικονομικών επιβαρύνσεων.
Μέχρι σήμερα, επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν ψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, παρουσιάζουν λιγότερο κίνδυνο να προσβληθούν από εκφυλισμό των πνευματικών τους ικανοτήτων.
Σε μια εργασία που ρίχνει περισσότερο φως στο ζήτημα, γιατροί από την Ουάσινγκτον εξέτασαν σε 1.740 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, την επίδραση της σωματικής άσκησης στη νόσο του Αλτσχάιμερ για διάρκεια 6 ετών. Κατά την έναρξη της έρευνας όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κανονικές πνευματικές λειτουργίες.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα που είχαν, το είδος, τη διάρκεια και ένταση της άσκησης που έκαναν. Οι βασικές μορφές άσκησης που γίνονταν περιλάμβαναν περπάτημα, πεζοπορία, ελαφρύ τρέξιμο, αεροβική γυμναστική, κολύμπι, ασκήσεις με βάρη και άλλες.
Το σημαντικό συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι τα άτομα που εξασκούνταν σωματικά 3 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα, έστω και για 15 λεπτά κάθε φορά, είχαν 30% έως 40% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που έκαναν σωματική άσκηση λιγότερο από 3 φορές την εβδομάδα.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η διαπίστωση που προέκυψε ότι τα άτομα που ήσαν τα πλέον αδύναμα στην αξιολόγηση των πνευματικών τους ικανοτήτων κατά την έναρξη της μελέτης, επωφελούνταν το περισσότερο από τη σωματική άσκηση.
Βασικά αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν η νόσος του Αλτσχάιμερ αρχίζει να εκδηλώνεται σε κάποιον, η σωματική άσκηση είναι σε θέση να τον ωφελεί και να επιβραδύνει την επιδείνωση.
Επίσης για ηλικιωμένους που ποτέ δεν είχαν κάμει παλιότερα συστηματικά σωματική άσκηση, δεν είναι αργά να αρχίσουν διότι αυτό θα έχει αξιόλογες θετικές για αυτούς επιδράσεις.
Η έρευνα αυτή είναι σημαντική διότι είναι η πρώτη που δείχνει μια σαφή σχέση μεταξύ σωματικής άσκησης και πρόληψης της ασθένειας του Αλτσχάιμερ.
Η άσκηση μπορεί να καταπολεμά τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας διότι βελτιώνει τη ροή αίματος και την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο.
Επίσης άλλες έρευνες δείχνουν, ότι η σωματική άσκηση βελτιώνει την κατάσταση της δομής του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος. Ο εκφυλισμός του ιππόκαμπου στους ηλικιωμένους βρέθηκε να μειώνεται από την άσκηση.
Στην έρευνα που σας παρουσιάζουμε υπάρχουν περιορισμοί. Η πληροφόρηση για τη σωματική άσκηση προερχόταν από τους ίδιους τους συμμετέχοντες οι οποίοι ήσαν γενικά καλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου.
Το γεγονός αυτό μειώνει ως ένα σημείο την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Στην ουσία τα δεδομένα που προκύπτουν δείχνουν ότι η σωματική άσκηση πιθανόν να μειώνει τον κίνδυνο για νόσο του Αλτσχάιμερ αλλά δεν αποδεικνύεται ακόμη κάτι τέτοιο.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τη νόσο Αλτσχάιμερ την οποία θεωρούν ως μια από τις πλέον φοβερές επιπλοκές της γήρανσης.
Εάν η σωματική άσκηση αποδειχθεί τελεσίδικα ότι μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο, τότε θα έχουμε ακόμη ένα σημαντικό λόγο να αυξάνουμε σταθερά και διαχρονικά το επίπεδο των σωματικών μας δραστηριοτήτων.
