ΠΑΧΥΣΑΡΚΊΑ

ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

Οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν μέσα στην υποκινητικότητα και την αδράνεια.
Αυτό οφείλεται στην ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας, η οποία τους καθηλώνει μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή ή μια οθόνη τηλεόρασης προκειμένου να δουλέψουν, να ψυχαγωγηθούν ή να ενημερωθούν.

Επιπλέον ,καταναλώνουν χωρίς μέτρο τις γρήγορες τροφές (fast foods), λόγω έλλειψης χρόνου ή επειδή είναι γευστικότερες, οι οποίες όμως είναι γεμάτες κορεσμένα λίπη, κενές θερμίδες και δεν έχουν καμία διατροφική αξία. Οι σύγχρονες αυτές συνήθειες , που αφορούν κυρίως τον δυτικό κόσμο, μπορούν να οδηγήσουν στην παχυσαρκία, η οποία είναι υπεύθυνη και για πολλά άλλα προβλήματα υγείας.

Ωστόσο, εκτός από τον τρόπο ζωής, πολύ σημαντικοί παράγοντες για την εμφάνιση ή μη της παχυσαρκίας είναι η κληρονομικότητα, η προγεννητική και η παιδική περίοδος της ζωής. Εφόσον όμως το θέμα στη συγκεκριμένη εργασία αφόρα την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μέσω της άσκησης, θα αναφερθούμε στους τρόπους αντιμετώπισης της και θα επικεντρωθούμε στην αλλαγή του τρόπου ζωής των ανθρώπων εισάγοντας σε αυτήν τη σωστή διατροφή και τις διάφορες μορφές άσκησης. Θα αναλυθούν τα αερόβια προγράμματα , τα προγράμματα ενδυνάμωσης και πως αυτά μπορούν να συμβάλουν στην επίλυση του σύγχρονου προβλήματος που λέγεται παχυσαρκία και συνεχώς λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Η μείωση του αυξημένου σωματικού λίπους στηρίζεται στο αρνητικό ισοζύγιο όπως αναφέραμε στην προηγούμενη ενότητα. Στις περισσότερες προσπάθειες για αδυνάτισμα το αρνητικό ισοζύγιο επιτυγχάνεται με τη μείωση της πρόσληψης τροφής μέσω ποικίλων προγραμμάτων διαίτης και υποτιμάται η σημασία της αύξησης της ενεργειακής κατανάλωσης. Όμως πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι με τη μείωση της πρόσληψης τροφής
μόνο, η απώλεια βάρους είναι προσωρινή. Το 95% των ατόμων που χάνουν βάρος μόνο μέσω της δίαιτας το ξαναπαίρνουν μέσα σε ένα χρόνο. Επιπλέον, πρέπει να πούμε ότι η απώλεια βάρους μόνο μέσω της δίαιτας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε απώλεια μυϊκού ιστού και προκαλεί αυξημένη μείωση του ρυθμού του βασικού μεταβολισμού ( ειδικά όταν η απώλεια μυϊκού ιστού είναι μεγαλύτερη του 25-30% ). Η πτώση του μεταβολισμού λόγω του διαιτητικού προγράμματος σε συνδυασμό με την απώλεια μυϊκής μάζας που συμβαίνει με την ηλικία, κάνουν πολύ δύσκολη την απώλεια βάρους μετά από ένα διάστημα. Κάθεδ εκαετία ένας ενήλικας χάνει 220g της μυϊκής του μάζας , πράγμα που αναλογεί σε μείωση του μεταβολισμού κατά 1-3% κάθε δεκαετία. Αντίθετα, για κάθε κιλό μυϊκής μάζας που είναι σε θέση να προσθέσει ένα άτομο, καταναλώνονται 77kcal περίπου δηλαδή σε 3,5 μήνες αυτό αντιστοιχεί στην κατανάλωση 1kg λίπους. Είναι λοιπόν προφανές ότι όταν η άσκηση επιδρά στη μυϊκή μάζα άρα και στο μεταβολισμό, ευνοεί καθοριστικά την απώλεια βάρους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο συνδυασμός ενός ισορροπημένου προγράμματος διατροφής με ένα πρόγραμμα άσκησης και ανεβασμένη κινητική δραστηριότητα έχει πολύ πιο γρήγορα αποτελέσματα και η απώλεια βάρους είναι περισσότερο διατηρήσιμη.

Η απώλεια βάρους είναι πολύ μεγαλύτερη όταν συνδυάζεται άσκηση και διατροφή σύμφωνα και με έρευνες μεγάλης διάρκειας. Ενδιαφέρον είναι μάλιστα πως τα αποτελέσματα που προκύπτουν από έρευνες όταν σε ένα πρόγραμμα αδυνατίσματος συνδυάζεται άσκηση και διατροφή, είναι πολύ μεγαλύτερα από το άθροισμα που δίνει το καθένα μόνο του, η δίαιτα
και η άσκηση δηλαδή όταν εφαρμόζονται ξεχωριστά (Curioni CC,2005). Ο συνδυασμός της δίαιτας και της άσκησης είναι αποτελεσματικός και στα παιδιά (Brown T.,2008). Έρευνες έδειξαν ότι η άσκηση και η δίαιτα στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει αλλαγές σε μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου όπως στο ποσοστό σωματικού λίπους, στη συστολική
και διαστολική αρτηριακή πίεση , στην χοληστερόλη, στην υψηλή πυκνότητας HDL, στη χαμηλής πυκνότητας LDL, στα τριγλυκερίδια , τη γλυκόζης στο αίμα και στην ινσουλίνη ( Beibei L,2013). Προκειμένου, λοιπόν να γυμνάζονται και να τρέφονται σωστά τα παιδιά για να προληφθεί η παχυσαρκία θα πρέπει να συμβάλει το σχολείο, έτσι θα μειωθεί και ο
επιπολασμός της (Lazaar N.,2007) . Εκτός όμως από τη γρηγορότερη απώλεια βάρους και τη δυνατότητα διατήρησης του η άσκηση έχει πολλά οφέλη ακόμα για τα παχύσαρκα άτομα.
Αυτά είναι τα ακόλουθα:
 Ευνοεί την κατανάλωση λίπους.
 Μειώνει την απώλεια μυϊκής μάζας, βοηθάει στη διατήρησή της και κάτω από ειδικές συνθήκες μπορεί να προκαλέσει και την αύξησή της.
 Αυξάνει τη θερμογένεση μετά την άσκηση και μετά την κατανάλωση τροφής.
 Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για συγγενή προβλήματα υγείας , αφού βελτιώνει την
ευαισθησία στην ινσουλίνη, αυξάνει την λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας, μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση και τα γλυκερίδια στο αίμα και περιορίζει το στρες.
 Η έντονη άσκηση μπορεί να μειώσει την όρεξη, σε βραχυπρόθεσμη βάση για μία δεδομένη χρονική στιγμή. Επίσης, διαφοροποιεί τη διάθεση για πιο υγιεινές επιλογές.
 Βελτιώνει τη φυσική κατάσταση και την ικανότητα του οργανισμού να χρησιμοποιεί το λίπος σαν πηγή ενέργειας σε άσκηση αλλά και σε ηρεμία.
 Βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα και την ανεξαρτησία σε άτομα με υψηλό βαθμό παχυσαρκίας, καθώς μειώνει την αίσθηση κόπωσης με τις καθημερινές δραστηριότητες.
 Βελτιώνει τη νευρομυϊκή συναρμογή και μειώνει τον κίνδυνο πτώσεων.
 Μειώνει την επιβάρυνση στο μυοσκελετικό σύστημα.
 Βελτιώνει την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου που γυμνάζεται. Καθώς
βελτιώνεται η υγεία του και η σύσταση του σώματός του. Έτσι το άτομο μπορεί να βιώνει βελτίωση στη διάθεσή του, στα ενεργειακά επίπεδα, στην εικόνα του σώματός του και γενικά στην αυτοεκτίμησή του.
 Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη μείωση του λίπους της κοιλιακής χώρας, οι οποίες σχετίζονται κυρίως με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης χρόνιων νοσημάτων. (Kay S.J.,2OO6)
Εκτός όμως από τα πολλαπλά οφέλη της άσκησης στην παχυσαρκία υπάρχουν και ορισμένοι κίνδυνοι που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας, αυτοί είναι:
 Εμφάνιση ισχαιμικού πόνου, στηθάγχης και προβλήματα στην αιμάτωση του μυοκαρδίου.
 Υπερβολική άνοδος της αρτηριακής πίεσης.
 Επιδείνωση και αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας.
 Αυξημένος κίνδυνος τραυματισμών από απώλεια ισορροπίας και πτώσεις.
 Μειωμένη ικανότητα θερμορύθμισης: υπερβολική εφίδρωση, αφυδάτωση,
μείωση όγκου αίματος αλλά και θερμοπληξία.

Για αυτούς τους λόγους πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε μορφή άσκησης σε ένα άτομο που πάσχει από παχυσαρκία θα πρέπει να ζητήσουμε ιατρικές εξετάσεις και τη συμβουλή του γιατρού.

Στο δίκτυο μας η προπόνηση σας ειναι σημαντικη!

Αντιμετωπίζουμε τον κάθε ασκούμενο με σεβασμό και υπευθυνότητα.

Κλείστε το δοκιμαστικό σας ΕΔΩ

Άσκηση ΠΑΧΥΣΑΡΚΊΑ

LIVE BETTER, LOOK BETTER LIVE LONGER: MΕΡΟΣ Γ’

Άσκηση και παχυσαρκία

Στις ημέρες μας η παχυσαρκία είναι πολύ διαδεδομένη και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία. Οι λόγοι είναι λίγο πολύ γνωστοί , η καθιστική ζωή, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, η λανθασμένη διατροφή , η έλλειψη αθλητικής και διατροφικής παιδείας από το σπίτι αλλά από το σχολείο. Επιπλέον μεγάλος βάρος πέφτει και στον ψυχολογικό παράγοντα. Άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη ενδιαφερόντων , μοναχικά άτομα ακόμα και καταθλιπτικά.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η σωματική άσκηση ανεβάζει την ολική ημερήσια ενεργειακή δαπάνη του ατόμου. Όταν μάλιστα δεν συνοδεύεται από αύξηση της ενεργειακής πρόσληψης ( φαγητό) έχουμε την επιθυμητή απώλεια βάρους. Μακάρι όμως να ήταν τόσο απλά τα πράγματα για τους παχύσαρκους!  Τόσο η δίαιτα όσο και η γυμναστική κουράζουν μπορεί και τρομάζουν κάποιον με αρκετά κιλά.

Για να χάσουμε κιλά μόνο με την γυμναστική , θα πρέπει η άσκηση μας να είναι εντατική, έντονη και μακροχρόνια κάτι που φαντάζει με πρόγραμμα πρωταθλητή και όχι απλού ασκούμενου. Από την άλλη η αυστηρή δίαιτα θα επιφέρει μειωμένη ενέργεια οπότε και καθόλου διάθεση για γυμναστική. Εάν μάλιστα είναι και φτωχή σε πρωτεΐνη σε συνδυασμό με γυμναστική θα έχουμε απώλεια μυϊκής μάζας.

Στο δια ταύτα λοιπόν. Θα πρέπει να γίνει μία οργανωμένη προσπάθεια και για αυτό τον λόγο θα πρέπει να επιστρατευτούν διάφορες  ειδικότητες όπως γιατρός παθολόγος , καρδιολόγος ακόμα και ψυχολόγος με τις ανάλογες εξετάσεις. Έτσι διασφαλίζουμε ότι δεν υπάρχει κάτι παθολογικό όπως ορμονικές διαταραχές, ζάχαρο, καρδιά, κατάθλιψη κτλ. Εάν υπάρχει κάτι θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί με ιατρική αγωγή και μετά να μπούμε σε πρόγραμμα διατροφής γυμναστικής. Κατόπιν ο διαιτολόγος και συνδυασμό με τον γυμναστή θα πρέπει να φτιάξουν ένα εφικτό πρόγραμμα το όποιο να μην κουράζει αλλά και να ευχαριστεί τον ασκούμενο. Το πρόγραμμα δεν πρέπει να στοχεύει στην απότομη απώλεια βάρους γιατί κάτι τέτοιο θα προκαλούσε στρες στον οργανισμό και η τάση του να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση θα είναι έντονη.

Το πρόγραμμα θα πρέπει να :

  • Περιλαμβάνει γυμναστική διατροφή ταυτόχρονα
  • Ρεαλιστικούς στόχους
  • Όχι ανταγωνιστικές δραστηριότητες
  • Δίνει στον ασκούμενο αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία για την επίτευξη των στόχων

Από την άλλη και ο ασκούμενος θα πρέπει να δείξει υπευθυνότητα, ωριμότητα και προπαντός συνέπεια απέναντι στο πρόγραμμα.

Και να έχουμε κατά νου ότι «χρειάζεται  ισόβια εφαρμογή σωματικής άσκησης , αλλιώς η υποτροπή της παχυσαρκίας είναι αναπόφευκτη.»